Renata Gabryjelska’s Post Renata Gabryjelska Reżyserka filmowa , coacherka, storytellerka 2mo Report this post Film the Book łączy filmowców, pisarzy i wydawnictwa.

– Nie jestem w strukturze firmy, nie mam unormowanego czasu pracy – wyjaśniała. – Montuję filmy, pośredniczę w kontaktach, śledzę internet w poszukiwaniu ciekawych pomysłów, czytam scenariusze, czasem podsuwam pomysły. Alvernia Studios nie jest tylko firmą serwisową, my przede wszystkim kreujemy własne projekty. Szukamy filmów o międzynarodowym potencjale. Renata Gabryjelska on IMDb: Movies, TV, Celebs, and more Oscars Best Picture Winners Best Picture Winners Emmys STARmeter Awards San Diego Comic-Con New York Comic-Con Sundance Film Festival Toronto Int'l Film Festival Awards Central Festival Central All Events
Rozmowa. Wzięta modelka pracująca dla światowych agencji, Wicemiss Polonia, aktorka znana ze „Złotopolskich” i „Girl Guide” opowiada nam, dlaczego nagle przed ponad 10 laty zniknęła z ekranów i wybiegów, przeniosła się do Krakowa, stanęła po drugiej stronie kamery. - Od co najmniej dziesięciu lat nie było Cię na okładkach kolorowych gazet, nie czytałam też w tym czasie żadnego wywiadu z Tobą, ani nie widziałam na tak zwanych ściankach. Co się stało z Renatą Gabryjelską, aktorką, wicemiss, modelką?- Od lat z premedytacją odmawiam udziału w programach telewizyjnych czy kolorowych gazetach. Powierzchowność dzisiejszych mediów mnie przeraża. Spłaszczanie wszystkiego, przeinaczanie faktów i szukanie sensacji. To nie mój świat. Nie moja się ze mną stało? Stanęłam po drugiej stronie kamery. Zajęłam się reżyserią. Skończyłam Warszawską Szkołę Filmową, później Mistrzowską Szkołę Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Nauczyłam się montażu. Zrobiłam kilka dokumentów, krótkometrażowych fabuł, reklam. Ostatnio sześcioodcinkowy cykl dokumentalny dla telewizji o chirurgii Kiedy poczułaś, że reżyseria jest dla Ciebie lepsza od aktorstwa?-Moja aktorska przygoda to było fantastyczne doświadczenie. Coś mnie jednak zawsze pociągało w pracy po drugiej stronie kamery. Zaczęło się od krótkiego filmu dokumentalnego o kobiecie, która po śmierci córeczki całą swą miłość do utraconego dziecka przelała na zwierzęta. Historia wydawała mi się ważna i bardzo ciekawa ze względu na osobowość bohaterki i jej motywację. Postanowiłam, że nakręcę o niej film - „Nibylandię”.Zorganizowałam ekipę, napisałam scenariusz, tak jak to czułam, nie mając żadnej wiedzy. Film ukazał się na antenie telewizyjnej. Zebraliśmy przed zimą duże fundusze na schronisko. Czułam, że zrobiłam coś dobrego dla kogoś, to było dla mnie bardzo ważne. Po raz pierwszy od wielu lat poczułam się naprawdę szczęśliwa i zrozumiałam, co chciałabym robić w życiu. Miałam cel. Poprzednie doświadczenia na planach filmowych i serialowych okazały się ważne i potrzebne. Wszystko nagle nabrało Drugim Twoim filmem był film o bezdomnym pucybucie... - Tak, ale był to film, który robiłam już w szkole filmowej. Jeździłam wtedy bardzo często pociągami między Krakowem a Warszawą, bo studiowałam w Warszawskiej Szkole Filmowej. Wtedy poznałam Janka, bezdomnego pucybuta. Od razu przykuł moją uwagę tym, jak profesjonalnie czyścił buty. Z jaką pasją do tego podchodził! Jego optymizm i pogoda ducha były do pozazdroszczenia. Nasze rozmowy w pociągach trwały prawie rok. O życiu, o ludziach, o filmach, które obejrzeliśmy. Janek był niezwykłym rozmówcą, potrafił godzinami opowiadać o ludziach. Mówił, że charakter człowieka poznaje po butach. Jego pasją było kino. Oglądał filmy Bergmana, Felliniego i musicale. Uwielbiał „La Stradę”, „Chicago” i Richarda Gere’a. Kiedy opowiedziałam mu o pomyśle zrobienia o nim filmu i scenie stepowania na dworcu, wyciągnął ze swojej znoszonej torby owinięte w gazetę piękne buty do stepowania. Przyznał się wtedy, że scena, w której Richard Gere stepował, tak utkwiła mu w pamięci, że sam nauczył się tego rodzaju tańca. Nie mogłam nie zrobić o nim filmu. Kiedy go zmontowałam, chciałam pokazać go Jankowi. Szukałam wszędzie. Janek zniknął. Ktoś mówił, że widział go we Wrocławiu, Gdańsku, ktoś inny, że w Warszawie. Kiedy zupełnie straciłam nadzieję, że kiedykolwiek go zobaczę, spotkaliśmy się jakimś cudownym zbiegiem okoliczności w pociągu do Gdańska. Akurat jechałam na pokaz „jego” filmu. Niemal siłą zaciągnęłam go na projekcję. Pierwszy raz miał zobaczyć film na dużym ekranie, w sali pełnej obcych Jaka była jego reakcja?Kiedy po projekcji zapaliło się światło z niepewnością patrzyłam na jego twarz. Zobaczyłam łzy. Sama też się popłakałam. Janek tego wieczoru traktowany był jak gwiazda. Rozdawał autografy. To był ostatni raz, kiedy się z Jankiem widziałam. Dużo jeżdżę pociągami, ale nie udało mi się już nigdy więcej go zdobył wiele wyróżnień i nagród, bo pokazywał człowieka bezdomnego inaczej, nie przez pryzmat nałogów, a pracowitości i niezwykłej, szczerej osobowości. Opowiadał o tęsknocie za prawdziwym domem i potrzebą akceptacji, która dotyczy każdego Potem nakręciłaś film „Pogodna”, czyli wzruszającą historię relacji matki i To miała być początkowo opowieść o starości. O tym, że starość nie oznacza alienacji i zamknięcia w czterech ścianach. Chciałam ten film zrobić w oparciu o krakowski zespół „Pogodna Jesień”. Poznałam tam cudownych ludzi, którzy tańczą, śpiewają, opowiadają dowcipy, koncertują, jeżdżą po Polsce i mimo swych lat potrafią cieszyć się życiem. Im bardziej poznawałam ich historię, tym ciekawszy wydał mi się wątek relacji dwóch kobiet matki i córki, które prowadziły zespół. Pani Nina miała 90 lat, pani Ala - 60. Obie z ogromną pasją i wyrazistymi dużo dojrzalszy dokument niż poprzednie. Opowiada o skomplikowanej miłości rodzicielskiej, pasji, o lęku przed śmiercią. Akceptacji tego co nieuniknione. Takie historie, dla każdego reżysera to swego rodzaju psychoterapia, oswajanie również własnych lęków. Film powstawał prawie dwa lata, dzięki czemu udało mi się zbudować bardzo intymne relacje z bohaterkami. Zawsze bardzo dużo się uczę od swoich bohaterów i traktuję z ogromnym szacunkiem i ciekawością. Uważam, że każdy człowiek ma w sobie potencjał na historię, którą warto Wyreżyserowałaś kilka dokumentów, reklam, cykl programów telewizyjnych. Marzysz o pełnometrażowej fabule?- To kolejny krok, ale nie rezygnuję z dokumentów. Scenariusz fabuły już powstał. To thriller. Intryguje mnie, co dzieje się z naszą świadomością w stanie pomiędzy życiem i śmiercią? Co dzieje się z naszym mózgiem? Gdzie jest nasza świadomość? Czy my, będąc po tej stronie, możemy nawiązać kontakt z bliskim? Czy istnieje coś poza naszym realnym życiem? Jakiś inny wymiar, który można opisać naukowo? Ukazuje się sporo książek dotyczących tematów związanych z życiem „pomiędzy”, jak chociażby książka doktora Pina van Lommela „Wieczna świadomość”, w której analizuje stan pacjentów w trakcie i po przeżyciu śmierci klinicznej. On również zadaje sobie pytanie, czy doszliśmy do takiego momentu, że ostatnie odkrycia fizyki kwantowej bardzo zbliżyły się do religii? Może nie ma aż takiego rozdźwięku między nauką a wiarą, jak nam się do tej pory wydawało?- Wróćmy na chwilę do przeszłości. Pamiętamy Cię z serialu „Złotopolscy”, filmu „Girl Guide”, a także okładek kolorowych czasopism. Potem, w 2003 roku nagle i niespodziewanie zniknęłaś. I nie chodzi mi o to, że zajęłaś się reżyserowaniem, ale zrezygnowałaś praktycznie także z życia publicznego...- Moje życie to swoisty rollercoaster, ze względu na to, że w młodości nie bałam się wyzwań i podejmowania ryzyka. Czułam, że świat do mnie należy. W dużej mierze zawdzięczałam to rodzicom, którzy budowali we mnie tę początku lat 90. zostałam I Wice­miss Polonia, później wbrew moim rodzicom w wieku 20 lat wyjechałam do Paryża i pracowałam jako modelka, biorąc urlop dziekański na studiach prawniczych. Po powrocie z Paryża znalazłam się na wielu okładkach zagranicznych i polskich magazynów - „Twój Styl”, „Elle”. Uwielbiałam modelling, to była moja casting do filmu Juliusza Machulskiego „Girl Guide”. Film zdobył główną nagrodę w Gdyni. Zaraz potem dostałam rolę w serialu „Złotopolscy”. Byłam „królową życia”. Miałam masę przyjaciół. Właściwie bez większego wysiłku wszystko się udawało. - Tylko się Po latach mogę powiedzieć, że to był bardzo niebezpieczny moment i jako bardzo młoda, 23-letnia dziewczyna z wielu rzeczy nie zdawałam sobie sprawy. Czasami wydaje nam się, że mamy świat u stóp, a w tym samym czasie spadamy w dół. To często łatwo marionetką na potrzeby show-biznesu. Malowali mnie, przebierali, zadawali pytania tak, by odpowiedzi zadowalały rzesze czytelniczek. Mój świat miał być piękny i kolorowy. W końcu byłam kobietą sukcesu, a tak naprawdę w środku wcale się nią nie czułam. Mówiłam tekstami, jakie chciały usłyszeć kobiety, opowiadałam historię kopciuszka. Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że to świat kreował mnie, a nie ja przyszło po kilku latach. Zakochałam się. Przeprowadziłam pod Kraków. Zajęłam studiowaniem, pracą, rodziną, gromadką moich psów. W Krakowie znalazłam bohaterów swoich filmów dokumentalnych. Dojrzałam, wielu rzeczy doświadczyłam. Często bardzo boleśnie. Zrozumiałam, dla jakich wartości i co chcę poświęcić. Poświęciłam bywanie na imprezach, sesje zdjęciowe, o rezygnację z życia publicznego. Była ona świadoma. Wydaje mi się, że zgoda na życie publiczne jest jedynie uzasadniona zawodem, który się wykonuje. Na przykład dla aktorów momenty prywatności są często ograniczone do bycia z najbliższymi, w czterech ścianach z zasłoniętymi oknami. - Z reżyserami jest inaczej? - Robią film, opowiadają o nim w mediach, a potem znikają na kilka lat. Robią następny film. Ich obecność w życiu publicznym nie jest tak oczywista. Ja nie lubię być Czy to oznacza, że nas czymś jeszcze zaskoczysz?Wybieram się na trekking w Himalaje w listopadzie. Od lat było to wielkim moim marzeniem.

Research genealogy for Stanisław Tyczyński of Poland, as well as other members of the Tyczyński family, on Ancestry®.

Sugestie Dodaj film Profil Ustawienia Treści Weryfikacja treści Panel administracyjny Wyloguj się Zaloguj się Załóż konto Wiadomości Repertuar kin Obejrzyj online Filmy Katalog filmów Repertuar kin Premiery i zapowiedzi Ranking filmów Zwiastuny Nagrody Galerie filmowe Dodaj film TV Katalog seriali Program TV Ranking seriali Społeczność Forum dyskusyjne Listy użytkowników Ranking użytkowników Osiągniecia użytkowników Poradniki dodającego Quizy Film 2019 1g. 42m. Thriller Obsada Skocz do wybranego zawodu Aktorzy 7 Producenci 5 Reżyseria 5 Scenariusz 3 Zdjęcia 3 Kompozytorzy 1 Montaż 1 Dźwięk 5 Pozostała Ekipa 20 Scenografia 3 dodaj obsadę Reżyseria Ocena Renata Gabryjelska 4,7 Jakub Wielecki (drugi reżyser) Karolina Aleksa (drugi reżyser) Katarzyna Baranowska (asystent) Zuzanna Głowacka (asystent) Scenariusz Ocena Błażej Dzikowski 8,0 Renata Gabryjelska (pomysłodawca) 4,7 Lisa Fretschel (tłumaczenie) Producenci Ocena Stanisław Tyczyński producent Magdalena Jaworska producent Anna Zajączkowska kierownik produkcji Aleksandra Zimny kierownik produkcji (asystent) Jagoda Domańska kierownik produkcji (asystent) Aktorzy Ocena Joanna Kulig Sylvia, pielęgniarka 7,2 Steven Brand Richard Rolle 5,0 Tomas Ainsley Tom Dawkins Andrea Tivadar Ana Walker Nicolas Navazo Dr Baptiste Patrice Nieckowski Rolnik Krzysztof Rogowski Jean-Luc Zdjęcia Ocena Piotr Kukla January Jarnot (pomoc techniczna) Maciej Jarnot (pomoc techniczna) Kompozytorzy Ocena Elia Cmiral 7,0 Kostiumy Ocena Montaż Ocena Agnieszka Glińska Muzyka Ocena Charakteryzacja Ocena Scenografia Ocena Stanisław Tyczyński scenograf Daria Dwornik scenograf Grzegorz Sikorski konstruktor dekoracji Dźwięk Ocena Michał Fojcik dźwięk Sebastian Kordasz dźwięk Mariusz Dziedzic mikrofoniarz Wojciech Fularz mikrofoniarz Piotr Witkowski operator muzyki Efekty specjalne Ocena Pozostała Ekipa Ocena Adrienne Stern dobór obsady Magdalena Jaworska dobór obsady (Polska) (Francja) Agatha Gigi Boyle dobór obsady Nicole Hoffman dobór obsady (asystent) Lena Zawadzka dodatkowy dobór obsady Michał Szewczuk operator kamery Arkadiusz Rocki operator kamery Arkadiusz Fudali operator kamery (asystent) Kamil Starowicz operator kamery (asystent) Katarzyna Świetlikowska prowadzący ostrość Marek Puzia prowadzący ostrość Frank Van Hekken mistrz oświetlenia Marek Fudali oświetlenie Rafał Mazur oświetlenie Michał Goździela oświetlenie Łukasz Gocał oświetlenie Karol Stopiński oświetlenie Michał Mrózek oświetlenie Grzegorz Milej oświetlenie Tomasz Leśniak oświetlenie Więcej informacji Ogólne Strona filmu Pełna obsada Czy wiesz, że? Ciekawostki Wpadki Pressbooki Powiązane Ścieżka dzwiękowa Fabuła Opisy Recenzje Słowa kluczowe Multimedia Plakaty Zwiastuny Zdjęcia Pozostałe Komentarze Nagrody Wiadomości Wytwórnie Seanse TV Repertuar Inne strony www Zarządzanie Zaktualizuj stronę Oczekujące aktualizacje Zgłoś do usunięcia Autorzy strony Historia treści Dodaj zwiastun Proszę czekać… Zaloguj się przez facebooka lub zaloguj się załóż konto Nie wylogowuj mnie Nie pamiętasz hasła? Chcę otrzymywać newsletter FDB Zgadzam się na Warunki korzystania. Zgadzam się na przetwarzanie moich danych wyjaśniony w Polityce prywatności celach i w zakresie niezbędnym do realizacji usługi serwisu FDB przez Grzegorz Derebecki XAN, NIP: 6482707645, Śledziejowice 614 32-020 Wieliczka.
4,8. 271 ocen gry aktorskiej. Modelka i aktorka "na topie". Ewa w serialu "Złotopolscy". Z konkursu Miss Polonia '93 trafiła na wybiegi do Paryża. Wróciła z tęsknoty za chłopakiem. Dziś ma dwa dyplomy: prawnika i specjalisty od marketingu. Renata Gabryjelska: – Teraz pracuję po drugiej stronie kamery Choć minęło już prawie dziewięć lat, to tej sceny krakowskie kwiaciarki z Rynku Głównego do dzisiaj nie mogą zapomnieć. Był poranek, 14 września 2002 r., gdy pod parasolem, między wazonami z kwiatami, ustawiono stolik i trzy krzesła. Najpierw zjawił się pracownik urzędu stanu cywilnego, a po chwili przyszli nowożeńcy. Ona piękna, 30-letnia, on o 13 lat od niej starszy. Wokół tylko kilka osób, najbliższa rodzina. Ktoś fotografował i filmował. Przechodnie nawet się nie zatrzymywali, bo myśleli, że to scena z nowego serialu. Tymczasem był to prawdziwy ślub Stanisława Tyczyńskiego, właściciela Radia RMF FM, z Renatą Gabryjelską, modelką i aktorką, wicemiss Polonia z 1993 r., Ewą ze „Złotopolskich”, dziewczyną z okładek „Elle” i „Playboya”. – To wszystko stało się pod moim parasolem – wspomina Kazimiera Rogozińska, jedna z najstarszych krakowskich kwiaciarek. – Kilka dni wcześniej przyszedł do mnie dziennikarz z Radia RMF i powiedział, że jego szef chciałby wcześnie rano wziąć ślub na stoisku z kwiatami. Powiedziałam, że rano jestem na giełdzie, ale zrobię wszystko, aby zdążyć, bo też słucham tego radia. To trwało krótko. Gdy tylko podpisali dokumenty, na stole stanęły dwa kielichy i wypili szampana. W imieniu wszystkich kwiaciarek wręczyłam im bukiet i życzyłam dużo zdrowia, bo to jest ważniejsze niż jego pieniądze. Ale powiem panu, że nigdy nie wzięłabym ślubu pod parasolem. W urzędzie to jest powaga, nastrój, grają tego „Marsza” Mendelssohna… Potem też było jak w filmie. Do restauracji Loch Camelot, w której odbywało się przyjęcie weselne, grupa mężczyzn wniosła pannę młodą w wielkiej skrzyni. Tyczyński też przyjechał w podobnej skrzyni, lecz wiezionej na taczce. To było granie obrazami, a nie dźwiękiem. Być może od chwili ślubu z aktorką Tyczyński zaczął marzyć o robieniu filmów. Stworzył już największą w Polsce prywatną rozgłośnię radiową, teraz chciał zrobić coś nowego, jeszcze większego. Może to wszystko dla niej? Po przeprowadzce do Krakowa Renata Gabryjelska zrezygnowała najpierw z kariery modelki, a wkrótce z grania w filmach i niemal zupełnie wycofała się z życia publicznego. Prasa kobieca donosiła o ustawionej na całe życie Gabryjelskiej, która jest żoną człowieka plasującego się w pierwszej setce najbogatszych Polaków i nie musi już nic robić ani zabiegać o popularność. Cztery lata później, w 2006 r., Stanisław Tyczyński zrobił nieprawdopodobną woltę. Sprzedał radio niemieckiej spółce Bauer, choć przez lata chwalił się, że RMF FM wraz z takimi spółkami pokrewnymi jak Broker FM, Opera FM czy to jedyny w naszym kraju prywatny koncern medialny z wyłącznie polskim kapitałem. Oficjalnie mówiło się, że nieprzypadkowo wybrał narodowość spółki, aby zezłościć będących przy władzy Lecha i Jarosława Kaczyńskich oraz krytykujące go stale PiS, co w efekcie mogło doprowadzić do nieprzedłużenia koncesji dla tego radia, wygasającej w 2008 r. Ta interpretacja decyzji była naciągana. To wszystko nie miało chyba nic wspólnego z polityką, bardziej natomiast z Gabi, bo tak ją Tyczyński nazywa, i z marzeniami o kręceniu filmów. Obiekt nie z tej ziemi Z Renatą Gabryjelską umówiłem się w Alvernia Studios, miejscu zupełnie nie z tego świata, które bardziej przypomina miasteczko Marsjan niż wytwórnię filmową. Jadąc autostradą A4 do Katowic, gdzieś na 35. kilometrze od Krakowa, po prawej stronie, w miejscowości Nieporaz, w gminie Alwernia, widać 13 srebrnych kopuł, ale to, co wewnątrz nich się dzieje, owiane było tajemnicą. Dopiero wiosną tego roku Tyczyński wpuścił tu pierwszych dziennikarzy, których nie lubi tak samo jak polityków. Do studia nie można zjechać z autostrady, trzeba kluczyć lokalnymi drogami przez Alwernię, rodzinną miejscowość Ferdynanda Kiepskiego, czyli Andrzeja Grabowskiego, i jego brata Mikołaja, dyrektora Starego Teatru w Krakowie. Lub przez Tenczynek, gdzie na wiejskim cmentarzu spoczywa Bogumił Kobiela, słynny Jan Piszczyk z „Zezowatego szczęścia” Munka. A więc ta okolica już zapisała się w historii polskiego filmu. W 13 kopułach różnej wielkości, zbudowanych w latach 2000-2001, połączonych szklanymi korytarzami, początkowo miała się znaleźć nowa siedziba RMF FM, któremu groziła eksmisja z zabudowań krakowskiego kopca Kościuszki. Żelbetowe czasze wykonano z zastosowaniem nowatorskiej technologii cienkopowłokowej. Takiego kompleksu kopuł, wykorzystywanych w obiekcie użyteczności publicznej, nie ma nigdzie na świecie. Znani światowi architekci pytają o nazwisko tego, który takie kosmiczne miasteczko wymyślił. To Stanisław Tyczyński – ale on żaden architekt, miał być fizykiem, nie skończył studiów. Pomysłu budowy wytwórni filmowej Tyczyński strzegł jak tajemnicy wojskowej. W 2007 r. głośno było o tym, że kosztem 100 mln euro polskie Hollywood będzie zbudowane w Nowym Mieście nad Pilicą. 13 czerwca 2007 r. premier Jarosław Kaczyński w towarzystwie ministrów i wojewodów podpisał porozumienie o przekazaniu na ten cel obiektów wojskowych znajdujących się w tym mieście. Minister kultury Kazimierz Ujazdowski informował, że miasteczko filmowe z 10 halami produkcyjnymi będzie gotowe pod koniec 2009 r., a pierwszymi megaprodukcjami będą filmy o powstaniu warszawskim oraz o odsieczy wiedeńskiej – ten drugi w reżyserii Mela Gibsona. Potem zaprotestowali filmowcy z Łodzi, bo do Nowego Miasta było za daleko, zaczęły się dyskusje. Alvernia Studios już produkuje filmy, a w Nowym Mieście nawet nie wbito pierwszej łopaty. Z zewnątrz nowa wytwórnia filmowa zaskakuje bryłą architektoniczną, ale prawdziwa niespodzianka czeka w środku. W jednej chwili przenosimy się w kosmos. Nigdzie nie jest napisane, że jesteśmy w wytwórni filmowej, nie wiadomo, gdzie znajduje się pokój prezesa lub dyrektora, a gdzie sekretariat. Żadnych wizytówek na drzwiach, tablic informacyjnych, brak podpowiedzi, w jakim kierunku należy się poruszać, w której kopule co się znajduje. Między kopułami wielkie, szklane – dźwiękochłonne i ogniotrwałe – drzwi przesuwane, które otwierają się po odczytaniu linii papilarnych osoby upoważnionej do wejścia. Nigdzie nie widać otwierającego się normalnie okna, lecz okrągłe iluminatory z grubego szkła, jak na morskich statkach. W żadnej kopule nie ma gładkiej ściany, wszędzie scenografia wprowadzająca nas w nastrój „Gwiezdnych wojen” George’a Lucasa lub „Obcego” Ridleya Scotta. Kosmiczne są schody, fotele, meble, a nawet toalety z metalową armaturą i przezroczystymi deskami sedesowymi, każdy detal dopieszczony. Wystrój nie jest jednak wierną kopią scenografii żadnego z wymienionych filmów, lecz poetycką wizją innego świata. Tu wszystko jest wielkim planem filmowym. Aby krakowskie biuro architektoniczne nsMoonStudio, kierowane przez Piotra Nawarę i Agnieszkę Szultk, mogło nadać pomysłom Stanisława Tyczyńskiego konkretne kształty, musiało zatrudnić do tej pracy ok. 20 miłośników science fiction. Projekty każdego, nawet najdrobniejszego elementu realizowane były na zamówienie. Nawet jedno krzesło nie zostało kupione w supermarkecie. Dla miłośników fantastyki aranżacja Alvernia Studios będzie rewelacją, natomiast inni muszą mieć czas na ochłonięcie i pomyślenie, jak pracować w tym filmowym labiryncie, gdzie nie ma klamek w drzwiach, a żadna strzałka nie pokazuje kierunku, w którym należy iść. Pani reżyser Do montażowni Renaty Gabryjelskiej idę za przewodnikiem, który prowadzi mnie raz ciemnymi korytarzami, to znowu szklanymi tunelami, łączącymi kopuły. Linie papilarne jego palca otwierają bezszelestnie kolejne drzwi. Gdyby przewodnik gdzieś mnie tu zostawił, nie mam szans na powrót. Na drzwiach do montażowni też nic nie jest napisane. W środku panuje półmrok. – Nie jestem w strukturze firmy, nie mam unormowanego czasu pracy – wyjaśnia Renata Gabryjelska. – Montuję filmy, pośredniczę w kontaktach, śledzę internet w poszukiwaniu ciekawych pomysłów, czytam scenariusze, czasem podsuwam pomysły. Alvernia Studios nie jest tylko firmą serwisową, my przede wszystkim kreujemy własne projekty. Szukamy filmów o międzynarodowym potencjale. – Nic pani nie wspomina o własnych filmach. Kiedyś panią fotografowali, filmowali, ubierali, malowali, oświetlali. Teraz to pani filmuje innych. Bardzo dobrze zostały przyjęte przez krytykę i widzów pani filmy dokumentalne „Nibylandia”, „Janek” czy ostatnio „Pogodna”. Zupełnie inna Gabryjelska, narodzona na nowo, bardzo wrażliwa na sprawy ludzkie, wybierająca trudne tematy. Całkowita metamorfoza. – To, że teraz pracuję po drugiej stronie kamery, nie jest żadną moją fanaberią, ale sygnałem, że dojrzałam, trochę rzeczy zrozumiałam, czegoś więcej się nauczyłam. Skończyłam szkołę filmową nie dla samej przyjemności studiowania, ale aby moimi filmami przekazać ludziom rzeczy mądre i wartościowe. Oprócz tego, że kiedyś zajmowałam się modą, to studiowałam, poznawałam języki, podróżowałam, robiłam różne ciekawe rzeczy. Z pracy na wybiegach, na planach filmowych, ze „Złotopolskich” wyniosłam sporo doświadczeń, dużo się nauczyłam i nigdy nie mogłabym wykreślić z mojego życiorysu tego czasu. Czułam jednak, że się nie rozwijam, tkwię w martwym punkcie. Teraz, gdy jestem po drugiej stronie kamery, mam większy wpływ na to, co robię, kształtuję rzeczywistość. – A jak pani, jako kobieta, daje sobie radę z najnowocześniejszą techniką filmową, którą jest tu pani otoczona? – Technika to nie jest środowisko specjalnie przyjazne kobietom i dlatego cały czas się uczę. Pracowałam jako asystent reżysera przy filmie fabularnym, jako reżyser reklamówek, montuję filmy swoje i moich kolegów. Tu, w Alvernia Studios, muszę się zmierzyć z najnowocześniejszą technologią i jest to wielkie wyzwanie. Warto znać takie urządzenia jak Motion Control, które z precyzją nieosiągalną dla człowieka potrafią programować i bezbłędnie powtarzać ujęcia. Jesteśmy jedyną wytwórnią filmową w Polsce, w której możliwa jest korekcja kolorów w rozdzielczości 4K w czasie rzeczywistym. Oznacza to ogromną oszczędność czasu. Studio do zgrań filmowych Alvernia Studios otrzymało certyfikat Dolby Premier, gdyż spełnia rygorystyczne kryteria najwyższych światowych standardów dźwięku, osiągalnych w kinie. Wykorzystujemy metodę Motion Capture do animowania ruchów ludzi i zwierząt. Właśnie pracujemy z psem. Zaraz to panu pokażę. Kamery na psa W największym studiu, z olbrzymim ekranem Blue Screen, trwają właśnie ostatnie przygotowania do filmowania owczarka niemieckiego o imieniu Solo. Technicy kończą przymocowywanie do jego ciała kilkudziesięciu sensorów. Na łapach można je umieścić na opaskach, ale na pysku trzeba przykleić. Solo wszystko znosi cierpliwie, w pobliżu stoi jego opiekun Sławomir Stolarski, właściciel jednej z krakowskich szkół dla psów. – Solo ma 7,5 roku, jest bardzo spokojny i obyty z kamerami, bo występował już w filmach, i to nie tylko polskich – wyjaśnia Stolarski. Tuż przed wyjściem na plan Solo zostaje bardzo mocno przytulony przez Renatę Gabryjelską. – Psy zawsze towarzyszyły mi w życiu. W dzieciństwie mama na mnie krzyczała, bo znosiłam do domu różne bezdomne zwierzaki. Mój pierwszy film dokumentalny „Nibylandia”, który otworzył mi drogę do szkoły filmowej, też opowiada o kobiecie szukającej domów dla porzuconych psów. W tym filmie nie tylko chciałam pokazać ciekawą osobę, ale przede wszystkim pomóc zwierzętom. W domu mam sześć psów. Solo w towarzystwie opiekuna staje na środku wielkiego studia, wokół ustawione są 24 kamery Vicon T160 o rozdzielczość 16 megapikseli i pracujące z szybkością 120 klatek na sekundę. Każdy sensor umieszczony na psie jest świetlnym punkcikiem na ekranie komputera realizatora nagrania. Reżyser najpierw prosi o wprowadzenie psa na elektryczną bieżnię, taką jak w klubach fitness. Każdy, najmniejszy nawet ruch zwierzęcia jest rejestrowany przez ustawione wokół kamery. Potem Solo ma zagrać scenę ataku na przeciwnika. Jeden z techników wkłada rękaw ochronny, a pan Sławomir wydaje komendę: „Bierz go!”. To też zostaje zapisane. Potem kolejne sceny. – Metodę Motion Capture stosujemy już z powodzeniem przy śledzeniu ruchów ludzi, których ciała są pokrywane sensorami i tak samo filmowane z rozstawionych wokół kamer, ale nie mieliśmy jeszcze doświadczenia ze zwierzętami i teraz się tego uczymy. Po tej dzisiejszej sesji będziemy mieli już gotowy pewien podstawowy zestaw ruchów psa. Rynek filmów animowanych i gier komputerowych stawia bardzo różne wymagania i trzeba się przygotować na najdziwniejsze zlecenia. Metodą Motion Capture robiony był np. Shrek, który dzięki temu ma ludzką mimikę. Taki sam jest Gollum z „Władcy Pierścieni”. W najbliższym czasie chcemy tą metodą zarejestrować ruchy konia, a nawet słonia. Dużo się nauczyliśmy, współpracując przy produkcji „Wiedźmina 2”, polskiej gry komputerowej, która odnosi światowe sukcesy. Nie mówimy, robimy O dokumentalnych filmach Gabryjelskiej w ostatnich latach było głośno, natomiast nigdy nie zdradziła, co się dzieje w Alvernia Studios. Nie powiedziała o tej swojej prawie tajnej montażowni, do której światło słoneczne dochodzi jedynie przez dwa okrągłe iluminatory. – Mogę tylko mówić o produkcjach filmowych już zakończonych lub będących na ukończeniu. To nasza podstawowa zasada. A w Alvernia Studios zakończono już prace nad amerykańską komedią „Vamps” w reżyserii Amy Heckerling, o wampirzycach, które doświadczają wiecznego życia, ale nie mogą znaleźć wiecznej miłości. Obecnie rozpoczyna się realizacja amerykańskiego thrillera „Arbitrage”, w reżyserii Nicholasa Jareckiego, z udziałem takich gwiazd jak Susan Sarandon, Richard Gere, Tim Roth czy Laetitia Casta. Trwa realizacja indyjskiego thrillera „Aazzaan”. – Pani Renato, co się stało, że w 2006 r. pani mąż sprzedał radio i przystąpił do budowy wytwórni filmowej? Czy to nie pani była tego powodem? – To jego trzeba spytać. Nie wiem, czy w jakiś sposób wpłynęłam na tę decyzję. Na pewno wszystko, co on w życiu robi, jest bardzo przemyślane i racjonalne. Kiedyś Bogdan Rymanowski z TVN, dawniej z RMF, powiedział, że gdyby Stanisław Tyczyński postanowił, że zbuduje rakietę kosmiczną, z pewnością by ją zrobił. Teraz stworzył wytwórnię filmową na tak zaawansowanym technologicznie poziomie, że realizuje więcej filmów z Ameryki niż z Polski. Renata Gabryjelska – ur. 7 marca 1972 r. w Olsztynie, aktorka, reżyser filmów dokumentalnych. W 1993 r. zdobyła tytuł I wicemiss Polonia i zaczęła pracować jako modelka. W 1994 r. podpisała roczny kontrakt z paryską agencją modelek Metropolitan. Pracowała dla „Elle”, „Cosmopolitan”, „Madame Figaro”. Grała w kilku filmach, w tym główną rolę w „Girl Guide”, w serialu „Tygrysy Europy”, od 1997 r. w serialu „Złotopolscy” jako Ewa Kowalska. Pracowała dla Polsatu, Atomic TV i dla magazynu „Viva!”. Występowała w reklamach: dezodorantu Bac, odżywki z L-Karnityną, maszynek Sensor i marki odzieżowej Hexeline. W latach 1999 i 2002 brała udział w sesjach dla „Playboya”. Skończyła marketing w Szkole Głównej Handlowej, prawo na Uniwersytecie Warszawskim, reżyserię na Wydziale Reżyserii Warszawskiej Szkoły Filmowej oraz w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Jest autorką filmów dokumentalnych „Nibylandia”, „Janek” i „Pogodna”. Dokumenty Renaty Gabryjelskiej „Nibylandia” – Historia kobiety, która po stracie dziecka całą miłość przelała na zwierzęta. Jeździ po podkrakowskich wsiach i szuka dla nich domu. „Nibylandia” to kraina, w której ludzie kierują się tylko miłością. „Janek” – Opowieść o bezdomnym pucybucie, bardzo biednym, ale wielkim duchem marzycielu, którego Gabryjelska spotkała w pociągu na trasie Kraków-Warszawa. W dworcowym barze opowiedział jej historię swojego życia. „Pogodna” – Niezwykle intymny film o skomplikowanej więzi 90-letniej matki z jej niezamężną 60-letnią córką. W mieszkaniu ich łóżka oddziela fortepian, dzięki któremu córka odnosiła kiedyś sukcesy pianistyczne. Mimo trudnej sytuacji obydwie kobiety cechuje olbrzymia pasja życia. Podobne wpisy
Stanisław Marian Tyczyński: Birthdate: February 06, 1937: Birthplace: Kołomyja, Województwo Stanisławowskie, Polska (Poland) Death: September 09, 2006 (69) Brzeg, Województwo Opolskie, Polska (Poland) Immediate Family: Son of Jan Tyczyński and Stefania Tyczyńska Brother of Tadeusz Tyczyński. Managed by:

Śluby celebrytów przykuwają uwagę wielu ludzi. Nie tylko te szokujące mezaliansem (jak monakijskiego księcia Rainiera III z hollywoodzką gwiazdą Grace Kelly), ale i wtedy, gdy poddani akceptują wybory następców tronu (jak księcia Karola z księżna Diana czy Williama i Kate). Nie trzeba brać ślubu aż osiem razy (jak Elizabeth Taylor), by przykuć uwagę natrętów – John Lennon i Yoko Ono uciekli przed nimi prywatnym odrzutowcem aż na Gibraltar! A jakie były najciekawsze, najkosztowniejsze i najbardziej szalone pomysły ślubne w kraju nad Wisłą? Fot. MW Media Wśród polskich celebrytów, zarówno pod względem liczby urządzonych wesel, jak i w pomysłowości w ich realizacji, przoduje zdecydowanie Michał Wiśniewski – lider zespołu Ich Troje. Pierwszą żoną piosenkarza była Magda Femme, czyli Magdalena Pokora. Ceremonia ślubna była skromna: młodzi pobrali się w Urzędzie Stanu Cywilnego, świadkiem był ich kolega z zespołu, a małżeństwo – które próbowano ukryć przed fanami - przetrwało pięć lat. Drugą żoną Wiśniewskiego została tancerka z jego zespołu, Marta Mandrykiewicz znana jako Mandaryna. Ślub odbył się na północy Szwecji, w Kirunie. Młoda para przyjechała na uroczystość saniami ciągniętymi przez renifery. Miłość, wierność i że się nie opuszczą aż do śmierci ślubowali nocą, w lodowej kaplicy. Suknia panny młodej kosztowała 20 tys. zł i skrzyła się 30 tysiącami brylancików. Całe wydarzenie transmitowano w telewizji. Trzeci ślub piosenkarza, z Anią Świątczak, miał dwie odsłony. Pierwsza to ślub cywilny i kameralne przyjęcie w podwarszawskiej Magdalence. Kolejna to ślub w jednej z kaplic Las Vegas i huczne, bajecznie drogie wesele. Fani zespołu kupowali bilety na tę uroczystość – za 500 dolarów każdy mógł znaleźć się w gronie gości. Najbliższa, czwarta już ceremonia zawarcia związku małżeńskiego przez Wiśniewskiego – z Dominiką Tajner - ma przyćmić wszystkie poprzednie. Zaproszono aż 700 gości, w tym trzy poprzednie żony. Michał Wiśniewski nie był pierwszym polskim celebrytą, którego ślub można było obejrzeć na żywo w polskiej telewizji. We wrześniu 1998 roku widzowie mieli okazję obejrzeć kilkugodzinną transmisję ze ślubu w Katedrze Warszawskiej i wesela w hotelu Bristol: podziwiać z bliska suknię panny młodej uszytą z 30 metrów białego atłasu i usłyszeć przejęzyczenie pana młodego, który „nie dopuści aż do śmierci”, a nawet zajrzeć do talerzy celebryckich gości. Kamery były wszędzie: i przy ołtarzu, i na trasie przejazdu młodych, gdzie zgromadziły się tłumy, i w sali tanecznej – a weselnicy „spontanicznie” wypowiadali się do mikrofonu, jak bardzo zachwyceni są uroczystością. Parą młodą byli Krzysztof Ibisz i studentka italianistyki Anna Zejdler. Po raz pierwszy ślub gwiazdy został wykorzystany do promocji kanału telewizyjnego, po raz pierwszy też kanał telewizyjny nazywał oficjalnie swego pracownika gwiazdą, i to taką, której warto fundować podobne atrakcje. Jedno z huczniejszych i oryginalniejszych wesel zorganizowała aktorka Katarzyna Figura. W 2000 roku poślubiła amerykańskiego producenta Kaja Schoenhalsa. Para przysięgała sobie miłość w kapliczce na Polanie Chochołowskiej w Tatrach. Na uroczystości obecnych było kilkuset gości z Polski i ze świata. Po ceremonii w górskim schronisku wzniesiono toast szampanem, a następnie nowożeńcy i goście udali się bryczkami do namiotu ustawionego osiem kilometrów dalej, na Polanie Rogoźliczańskiej. Dla weselników zaśpiewała (podobnie jak na ślubie Krzysztofa Ibisza) Justyna Steczkowska. Mimo że był to już drugi ślub Figury, na jej głowie nie zabrakło wianka z kwiatów. Prywatności zakochanych strzegli ochroniarze i pilnowali, by zdjęcia nie wyciekły do prasy, gdyż jeden z tytułów otrzymał wyłączne prawo do ich publikacji. Walka (lub umowa) z paparazzi jest już stałym elementem polskich ślubów celebryckich. Plotkarska prasa nie znosi być ślubami zaskakiwana. Tak stało się w przypadku kameralnej ceremonii, którą wymyślili sobie aktorka i modelka Renata Gabryjelska i ówczesny właściciel radia RMF FM Stanisław Tyczyński. Para pobrała się na krakowskim Rynku w 2002 roku pod parasolem jednej z kwiaciarek. Obecna była tylko para młoda, pracownik urzędu stanu cywilnego oraz najbliższa rodzina. Przechodnie myśleli, że to filmowa scena, dlatego nikt nie zakłócał spokoju zakochanych. Wesele także rozpoczęło się oryginalnie – pannę młodą wniesiono do restauracji Loch Camelot w wielkiej skrzyni, pana młodego w podobnym pudle przywieziono na taczce! Skrzynie te na kilka lat stały się symbolem walki znanych osób z paparazzi, symbolem wyśmiewanym przez plotkarskie media przy każdej okazji – kilka lat później próbowano podobnie ośmieszyć wielkie parasole, którymi zasłaniali się państwo młodzi i goście na ślubie Piotra Rubika i Agaty Paskudzkiej. Bywa, że polscy celebryci – wzorem Elizabeth Taylor - poślubiają jedną osobę dwukrotnie! Po raz pierwszy Krzysztof Krawczyk poślubił Ewę w 1985 roku (była ona jego drugą żoną). Życiowe zawirowania sprawiły, że kobieta rozwiodła się z Krawczykiem. Jak mówił sam artysta: stało się to z powodu fałszywych oskarżeń na jego temat i dowodów, które zostały spreparowane. Oboje dali się ponieść emocjom i ponieważ żałowali rozwodu, zdecydowali się pobrać jeszcze raz. Para odnowiła przysięgę małżeńską w Grotnikach pod Łodzią. Wszystko odbyło się dyskretnie i w tajemnicy, bez paparazzi i dziennikarzy. Poza Krawczykami przed ołtarzem stanęło wówczas kilka par. Spektakularnym wydarzeniem był z pewnością ślub Kamila Zalewskiego – Księcia Cyrkowców, który odbył się 24 września 2011 roku w kościele św. Anny w Warszawie. Uroczystość nieprzypadkowo miała miejsce w drugi dzień Festiwalu Sztuki Cyrkowej. Wybranką Zalewskiego została Aneta Pecyna, z którą wcześniej występował na scenie: kroił ją i zamykał w klatce! W dniu ślubu na ulicy pojawił się barwny korowód. Składał się z woltyżerów na koniach, cyrkowców z Kenii na białych wielbłądach i muzyków. Mimo tak oryginalnej oprawy, ceremonia i stroje młodej miały tradycyjny charakter. Wśród gości znaleźli się artyści, dyrektorzy europejskich cyrków oraz celebryci. Odnowienie przysięgi małżeńskiej może czasem być bardziej wystawne i huczne od ślubu. W 2011 roku, w dziesiątą rocznicę ślubu, drugi raz przysięgali sobie: książę Jan Lubomirski (pochodzący z rodu książęcego) oraz Dominika Kulczyk-Lubomirska (córka najbogatszego Polaka – Jana Kulczyka). Tym razem szczęśliwej parze w uroczystości mogły towarzyszyć także dzieci. Świętowanie trwało aż trzy dni – od powitalnej kolacji w piątek, przez ceremonię w kościele św. Barbary w Krakowie aż po wystawne przyjęcie na 700 osób w rodowym zamku Lubomirskich w Wiśniczu.). Przyjęcie miało swą dobroczynną stronę – zaproszeni goście wpłacali pieniądze na Fundację Książąt Lubomirskich. Oczywiście nie tylko osoby znane i wyjątkowo zamożne stać na ekstrawagancki ślub. Wystarczą pasja i zamiłowanie do nietypowych sportów. W 2003 roku Magdalena Kozak i Bartłomiej Repka wzięli ślub na wysokości 4 tys. metrów! Skoczyli ze spadochronami, a w powietrzu towarzyszyli im świadkowie oraz ksiądz. Panna młoda musiała zrezygnować z sukni ślubnej na rzecz białego kombinezonu. Obserwatorzy ceremonii z pewnością byli pod wrażeniem. Jeśli czyjąś pasją jest nurkowanie, nie pozostaje nic innego, jak tylko zdecydować się na podwodny ślub. W 2011 Paweł i Ewa Burkowscy z Zielonej Góry postanowili pobrać się w kopalni dolomitu. Poza księdzem w podwodnej przygodzie towarzyszyło im blisko 300 płetwonurków! Panna młoda włożyła biały strój, miała nawet welon i bukiecik kwiatów, zaś pan młody na piankę do nurkowania włożył górę od smokingu i muszkę. Nawet w takich ekstremalnych warunkach można zadbać o odpowiednią oprawę. Fot. MW Media Zakochani mają wiele oryginalnych pomysłów, by ten dzień został zapamiętany na zawsze. Jednak zdarza się, że przyszli małżonkowie nie mogą podjąć decyzji co do kształtu ich ślubu. Dla wszystkich niezdecydowanych i poszukujących inspiracji Club TV w czerwcu wyemituje ślubne programy. „Panna młoda pod skalpelem” – w soboty i niedziele o 21:00 w czerwcu na Club TV. „Cztery wesela” (sezon 1 i 2) - w poniedziałki i wtorki o godz. 10:00 w czerwcu na Club TV. „Colin i Justin: ślubni agenci” - w soboty i niedziele o godz. 10:00 na Club TV. „Panna młoda – księżniczka czy potwór” (sezon 7) - w dni powszednie o godz. 12:00 na Club TV. „A właściwie czyj to ślub?”- w dni powszednie o godz. 02:00 w czerwcu na Club TV.

Renata Gabryjelska Poza dzisiejszym autografem od Pani Kariny Seweryn po południu przyszła do mnie kurierem gazeta z autografem od Pani

[{"id":6,"name":"actors","above5p":true,"career":{"name":"aktorka"},"ranking":{"name":"Ról aktorskich","link":"#unkown-link--personRolesAjax--","url":"/ranking/person/actors/female"},"rating":{"count":243,"rate": aktorskiej"}},{"id":2,"name":"director","above5p":false,"career":{"name":"reżyserka"},"ranking":{"name":"Reżyserii","link":"#unkown-link--personRolesAjax--","url":"/ranking/person/director"},"rating":{"count":1,"rate":5,"desc":"ocena","profession":"pracy reżysera"}},{"id":22,"name":"guest","above5p":false,"career":{"name":"gościnnie"},"ranking":{"name":"Występów gościnnych","link":"#unkown-link--personRolesAjax--","url":"/ranking/person/guest"},"rating":{"count":1,"rate":5,"desc":"ocena","profession":"gry aktorskiej"}}]4,9243 oceny gry aktorskiej Źródło: Getty Images Autor: Andrew TothModelka i aktorka "na topie". Ewa w serialu "Złotopolscy". Z konkursu Miss Polonia '93 trafiła na wybiegi do Paryża. Wróciła z tęsknoty za chłopakiem. Dziś ma dwa dyplomy: prawnika i specjalisty od marketingu. W filmie zadebiutowała w roku 1995 główną rolą kobiecą w "Girl Guide" Juliusza Machulskiego (Złote Lwy - Grand Prix Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni). Potem prowadziła wywiady telewizyjne z Joe Cockerem, Vanessą Mae, Gabrielą Sabatini, Kelly Family, Skunk Anansie i Chambawambą. Od 1997 roku gra Ewę Kowalską w serialu "Złotopolscy". Jako top modelka brała udział we wszystkich liczących się pokazach mody w Polsce. Po paryskich agencjach Metropolitan i Elite Models, w kraju związała się z Model Plus, a ostatnio BA Booking Agency. Współpracowała z Fashion TV oraz dwutygodnikiem VIVA!. Jest zapraszana do najbardziej popularnych programów telewizyjnych takich jak "Bezludna Wyspa" i "Wieczór z Jagielskim" w TVP2. Interesuje się działaniami public relations na styku świata biznesu i mediów, oraz telewizją. Więcej wiek: data urodzenia: 7 marca 1972 miejsce urodzenia: Olsztyn, Polska wzrost: 174 cm nagrody: 3 nagrody i 4 nominacje EwaKinga MaciejewskaAgnieszka Kłosowska, siostra Karoliny, matka Sławka Była żona Emila Modelka Sandra, dziewczyna Jacka Ewa Kinga MaciejewskaMaryśkaZmień kryteria filtrowania mąż Stanisław Tyczyński (od 1993) W 1993 roku zdobyła tytuł I wicemiss następujące uczelnie: - studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim w Warszawie (Polska), - studia podyplomowe z marketingu w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie (Polska), - reżyserię w Warszawskiej Szkole Filmowej w Warszawie (Polska). - Wydział Dokumentu i Fabuły w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy w Warszawie (Polska). Prowadzi działalność charytatywną (program Animals) poświęconą zwierzętom ze schronisk. Tej pani należą się dwa punkty: jeden za urodę, bo kobieta ładna, a drugi za to, że już nie gra. ta pani była na koncercie Depeche Mode w łodzi 24 lutego 2014 - lubimy TO Już kilku lat jest głucho na jej temat. Wyjechała gdzieś? szkoda, że w tak niewielu filmach zagrała jest piękna jako aktorka też była niezła szkoda że już nie gra w filmach ani w serialach.
16 Oct 2019 Renata Gabryjelska NontonFilmDrama Streaming Download Serial Korea Barat Mandarin Silat Jepang Dan Film Satuan Terbaru. Di Sini Kalian Bisa nonton Film Drama Dan nonton Movie Terbaru Favorit Kalian , Hampir Semua Koleksi Film Dan Drama Kami Memiliki Subtitles , Jadi Agan Bisa streaming Film Atau download Movie Dengan Nyaman Apalagi
How much does a Stanisław TYCZYŃSKI (XX) cost and the price of their artworks at public auctions in the Painting categories to buy and sell at the best price at auction or on the Artprice Marketplace.
Renata Gabryjelska | Películas Online Castellano - Encuentra las películas más recientes de Renata Gabryjelska para ver en línea en español. Streaming de películas completas con subtítulos en castellano y doblaje.
.
  • 5unc9tqbff.pages.dev/789
  • 5unc9tqbff.pages.dev/878
  • 5unc9tqbff.pages.dev/908
  • 5unc9tqbff.pages.dev/616
  • 5unc9tqbff.pages.dev/263
  • 5unc9tqbff.pages.dev/272
  • 5unc9tqbff.pages.dev/380
  • 5unc9tqbff.pages.dev/479
  • 5unc9tqbff.pages.dev/645
  • 5unc9tqbff.pages.dev/382
  • 5unc9tqbff.pages.dev/852
  • 5unc9tqbff.pages.dev/156
  • 5unc9tqbff.pages.dev/58
  • 5unc9tqbff.pages.dev/367
  • 5unc9tqbff.pages.dev/444

    • renata gabryjelska stanisław tyczyński