Każda podróż ubogacona zobaczeniem jakiegoś „naj” lub czegoś „jedynego” wzbudza większe zainteresowanie i satysfakcję. Moi znajomi z bardziej zachodnich części kraju żartują nieraz sobie, że siedzę prawie na Ukrainie lub Białorusi. Nie obrażając rzecz jasna naszych szanownych sąsiadów, bo to piękne kraje (nawiasem mówiąc oba są na moim celowniku podróżniczym na „po pandemii”). Trzeba jednak wiedzieć, że Lublin dopiero od 1945 roku jest na wschodzie Polski. Wcześniej, jak spojrzymy na większość historycznych map, miasto to było w centralnej części kraju. No, ale nic, od pojęć typu „Daleki Wschód”, „Polska B” czy „Ściana Wschodnia” chyba jeszcze długo nie uciekniemy. Tym razem pojechałem zatem poszukać tego „Dalekiego Wschodu”, najdalszego jaki mamy w kraju, żeby faktycznie móc powiedzieć, że na nim jestem. Nie przedłużając więc: przed Państwem najdalej wysunięte na wschód miasto, najdalej wysunięta na wschód miejscowość oraz najdalej wysunięty na wschód punkt w Polsce. Dalej, bez przekroczenia granicy, już się po prostu nie da. Hrubieszów. Pierwowzór Hrubielowa z telewizyjnego serialu Plebania. Miejsce urodzin Bolesława Prusa. Miasto liczące około 17 tysięcy mieszkańców, za to pod względem powierzchni największe w byłym województwie zamojskim. Większe nawet od Zamościa – o kilka kilometrów kwadratowych. Wreszcie – to najdalej wysunięte na wschód miasto w Polsce. Ot, parę ciekawostek. Dojazd tutaj jest o tyle przyjemny, że jak zjedzie się już z trasy Lublin – Zamość, to ruch jest niewielki. Po drodze można zatrzymać się w Wojsławicach, na urokliwym Rynku. Do zobaczenia są tutaj kościół parafialny św. Michała Archanioła z XVI wieku, Nowa Synagoga oraz cerkiew św. Proroka Eliasza wraz z dzwonnicą. Po krótkim zwiedzaniu, gdy pogoda dopisuje, jest to dobry moment na lody. Hrubieszów, od strony lubelskiej, wita nas szeroką arterią, która sugerowałaby, że właśnie wjechaliśmy do znacznie większego miasta niż w praktyce to ma miejsce. Zanim jeszcze wjedziemy do centrum, na pierwszy rzut kościół MB Nieustającej Pomocy, wybudowany na początku XX wieku jako cerkiew. Obok znajduje się okazały Browar Sulewski. Czas na właściwe zwiedzanie. Z parkowaniem w Hrubieszowie nie ma problemu, do wyboru, do koloru. Centrum objeżdża się jednokierunkową ulicą. Zostawiamy auto w cieniu, pod Muzeum im. Stanisława Staszica. Zespół dworski Du Chateau, w którym mieści się placówka, został wybudowany pod koniec XVIII wieku. Największym skarbem miasta jest jednak Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. To jedyna 13-kopułowa cerkiew prawosławna w Polsce oraz jedna z dwóch na świecie. Zbudowana w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Po drugiej stronie ulicy znajduje się barokowy kościół parafialny św. Mikołaja. Gdy tu jesteśmy, akurat w środku odprawiana jest msza. W trakcie spaceru w kierunku saktuarium MB Sokalskiej, trafiamy na piękne, rozległe łąki nad rzeką Huczwą. Akurat ktoś kajakami płynie – to musi być do tego świetne miejsce. W końcu, nie mogąc początkowo znaleźć wejścia na górkę, docieramy do sanktuarium – kościoła św. Stanisława Kostki. To dawna barokowa cerkiew unicka, następnie prawosławna, a od 1918 kościół rzymskokatolicki. Znajduje się tu kopia obrazu Matki Bożej Sokalskiej. Obchodząc centrum, robimy przystanek w parku przy HOSiR. Później powrót do samochodu przez osiedla i jeszcze ostatni rzut oka na piękną cerkiew. Wyjeżdżamy. Hrubieszów faktycznie jest bardzo duży pod względem powierzchni. Po drodze, na drugim końcu miasta, odbieramy zamówioną pizzę i jedziemy z nią szybko na wieżę widokową w Gródku. W międzyczasie diametralnie zmienia się pogoda. Parkujemy i wchodzimy na szczyt wieży. Ta, na szczęście, jest zadaszona – tutaj łapie nas burza. Leje. Strasznie leje, a co gorsza mocno wieje i ten deszcz zawiewa pod nasze zadaszenie. Wszystko wynagradzają jednak kapitalne widoki na Zachodniowołyńską Dolinę Bugu i… przywieziona pizza. W gruncie rzeczy, jeśli tego dnia miał nas złapać deszcz – to był najlepszy moment. Tutejszy obszar Natura 2000 ma za zadanie chronić murawy kserotermiczne (obszar z roślinnością ciepłolubną, stepową). Podobną, ciepłolubną roślinność widziałem już wcześniej w rezerwacie przyrody „Stawska Góra” podczas mojej wycieczki na Polesie i do Chełma. W oddali (choć na zdjęciu niżej to tylko punkcik) widać most na Bugu, którym pociągi przekraczają granicę z Ukrainą. Urzekające, sielskie widoki. Zegarek sam z siebie zaczyna tykać wolniej. Deszcz odpuścił, a my już napatrzeni i najedzeni, więc podjeżdżamy kilometr czy dwa pod Pałac w Czumowie. Eklektyczny budynek znajduje się na skarpie Bugu. Zaraz za nim rzeka, a za rzeką – Ukraina. Wokół cisza, spokój i jedno wielkie nic. Ale to takie pozytywne nic. Teraz trochę się cofamy i jedziemy z powrotem do Gródka. Po drodze mijamy rentgen kolejowy, bardzo ciekawe miejsce, w którym prześwietlane są pociągi wyjeżdżające za wschodnią granicę lub wjeżdżające do kraju. W Gródku z kolei interesuje nas gród „Wołyń” nad Huczwą. Grodzisko stanowi pozostałość historycznego grodu, jednego z tzw. Grodów Czerwieńskich. Tutaj także sielankowy krajobraz, kolejny godny polecenia punkt widokowy, tym razem na beztroskie łąki i pola nad sennie snującą się niżej Huczwą. Minimalnie się znowu cofamy i wjeżdżamy na krajową „74”. Kierunek: Zosin. Najdalej wysunięta na wschód miejscowość w Polsce. Chociaż – czy na pewno? Ale o tym za chwilę, ponieważ po drodze stajemy w Strzyżowie. Jak ktoś już tędy jedzie, polecam zatrzymać się na chwilę i zobaczyć tę miejscowość, żeby uświadomić sobie, że takie miejsca to też Polska. Nie sposób opisać specyficzności Strzyżowa. Formalnie to wieś, chociaż spełnia rolę miasteczka, mimo, że nie jest nawet siedzibą gminy. Są tu obok siebie zarówno porobotnicze bloki z wielkiej płyty (od cukrowni), jak i stare, wiejskie domki, a także ogródki działkowe (takie RODy, jakie znamy z miast). Wszystko to wokół… Morskiego Oka. Nad staw z wysepką, bo o nim mowa, gdy byliśmy, zeszła się chyba cała miejscowość. I łowiła ryby. Tutaj nie da się mieszkać nie łowiąc ryb. Oczywiście tak dla przyjemności. Z drugiej strony, czy są tu inne atrakcje na co dzień? Poczułem się jakbym teleportował się do zupełnie innego kraju. Nie wiem, czy choć część rzeczy, które opisałem, oddaje to zdjęcie niżej. Z zabytków znajduje się tutaj Pałac Lubomirskich (w rękach prywatnych, można z zewnątrz z pewnej odległości zobaczyć) oraz drewniany kościół Narodzenia NMP. Kontynuujemy przemieszczanie się w kierunku wschodnim i wreszcie ukazuje się ta tablica. Zosin. Najdalej wysunięta na wschód miejscowość w Polsce. A przynajmniej tak podaje Internet. Jednak w momencie, gdy w Zosinie skręcimy na północ w drogę wojewódzką nr 816 to po 100, może 200 metrach trafimy na tablicę Łuszków. I to stąd wędruje się do najdalej wysuniętego punktu w kraju. Sporną kwestią jest z kolei najdalej wysunięty dom. Albo jest to ten, przy którym schodzi się z drogi, by dojść do najdalej wysuniętego punktu, albo ten w Zosinie przy skrzyżowaniu drogi 74 z 816. Zabudowań przejścia granicznego nie liczę. W razie czego, pamiątkowe zdjęcia robimy z każdą możliwą tablicą, po czym wyruszamy na wyprawę do mitycznego słupka granicznego nr 903 – najdalej wysuniętego na wschód. Mijamy patrol straży granicznej. Droga jest prosta (idzie się szutrówką) do momentu dojścia do rzeki. Tutaj trzeba jednak odbić w lewo. Idziemy polem. Po drodze, po stronie ukraińskiej, widać stalowy most kratownicowy na rzece Ług, która w tym miejscu wpada do Bugu. Nikt nie zrobił z tego miejsca atrakcji turystycznej, więc przygodą jest już samo dotarcie do celu. Ale udaje się! Jest! Stajemy przy słupku nr 903 i patrzymy na leniwie płynący dołem Bug – po drugiej stronie jest już Ukraina. Mamy przynajmniej pewność, że nie przekroczymy przez przypadek granicy, bo jedyny sposób by to zrobić, to mieć łódkę, albo przepłynąć wpław. Powrót polami do samochodu. Cokolwiek nie zrobimy, będziemy przemieszczali się na zachód. W międzyczasie trochę kropi. Dojeżdżamy do stolicy tutejszej gminy i zarazem naszej ostatniej na dziś atrakcji – Horodło. Tutaj obok siebie znajdują się barokowy, murowany kościół św. Jacka oraz drewniany kościół św. Mikołaja i Podwyższenia Krzyża Świętego – a jakżeby – dawna cerkiew unicka. We wsi znajduje się także grodzisko oraz Wały Jagiellońskie nad Bugiem, a na Rynku dwa zabytkowe lwy z XVIII wieku. Nas jednak bardziej interesuje Kopiec Unii Horodelskiej. To ostatni punkt widokowy na trasie, a zarazem ostatni punkt dzisiejszego programu. W 1413 roku w Horodle została zawarta unia polsko-litewska, decydująca o dalszych losach obydwu narodów. Potwierdzała ich wspólną politykę, wprowadzała instytucję wielkiego księcia na Litwie wybieranego przez króla Królestwa Polskiego za radą i wiedzą bojarów litewskich oraz panów polskich, wspólne sejmy i zjazdy, a litewską szlachtę katolicką zrównała z polskimi rodami. Przejazd powrotny wzbogacony jest atrakcją w postaci zachodu słońca nad podlubelskimi polami. Z kronikarskiego obowiązku na zakończenie notuję, że jedyny powiat w województwie lubelskim, w którym nigdy wcześniej nie byłem nawet przejazdem, został zaliczony. Wraz ze swoją stolicą – Hrubieszowem. Jestem pod wrażeniem tutejszego klimatu, krajobrazów i zabytków. Mogę z czystym sumieniem polecić taką wyprawę, szczególnie dla osób ceniących sobie ciszę, spokój i mniej oczywiste atrakcje poza głównymi szlakami.

- Wysiadłem z pociągu, wyszedłem z dworca kolejowego w stronę Starego Miasta, a tam widzę... niedźwiedzie! Od razu zrozumiałem, że przybyłem na wschód, że są tutaj inne realia – taką opowiastkę słyszeliśmy wiele razy od odwiedzających Zamość turystów. Miny opowiadających były wówczas krotochwilne, czyli według „Słownika ilustrowanego języka polskiego” M. Arcta z 1929 r. - ucieszne, wesołe. Gawędziarze nie mijali się jednak z zamojskiego dworca kolejowego rzeczywiście funkcjonuje zamojski Ogród Zoologiczny, a jego wizytówką jest wybieg dla niedźwiedzi brunatnych. Te sympatyczne zwierzęta przebywają w tym mieście już od ponad 100 lat. Miejscowe ZOO powstało w 1919 roku na miejscowym Starym Mieście (jego założycielem był Stefan Miler). Podobno pierwszy niedźwiedź został tam kupiony jeszcze na początku lat 20 ub. wieku ze składek uzbieranych przez młodzież. Zdechł jednak tuż po przyjeździe do Zamościa. Dlaczego? Nie wiadomo. W 1928 r. przywieziono z ZOO w Hamburgu kolejnego niedźwiedzia. Nazwano go po prostu „Miś”. Był on bardzo lubiany. Jednak trzeba było w jego sąsiedztwie uważać, gdyż niedźwiadek porywał przechodniom kapelusze, teczki i co mu tylko wpadło w łapy. W 1929 r. do Zamościa przybyła (z Poznania) słynna niedźwiedzica Basia. W latach 1932-54 urodziła ona aż trzydzieścioro potomstwa, co uznano za ewenement. Niedźwiadki, które przyszły na świat w Zamościu znalazły się potem w wielu ogrodach zoologicznych Europy. Pupilkami mieszkańców miasta i turystów, już w nowej siedzibie ZOO (przy ul. Szczebrzeskiej) stały się także samice niedźwiedzia brunatnego: Karotka i Trezorka. To właśnie one zdobyły sławę na swoim wybiegu przy ul. Szczebrzeskiej. Wychodziły tam od czasu do czasu, robiły spacerki, przeciągały się, przyglądały się z pobłażaniem przechodniom i turystom, a potem wracały do bezpiecznej gawry. Tak było także wczoraj (6 czerwca), co widać na powyższym kaktusów i innych sukulentów w Ogrodzie Botanicznym UMCS [ZOBACZ ZDJĘCIA]Na meczu Budowlanych było dużo śmiechu. Zobaczcie kibicówFestiwal kolorów w Browarze Perła. Barwna impreza powróciła do LublinaLubelska Noc Kultury za nami. Zobacz galerię z jedynego takiego festiwalu w rokuTo była pierwsza taka wyprzedaż w Świdniku. Zobacz naszą fotorelację! To była fantastyczna zabawa! Zobacz uczestników biegów Solidarności Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

^{Działdowo leży na Mazurach [4], w południowej części historycznych Prus Górnych [5], na obszarze dawnej ziemi Sasinów [6]. Jest największym miastem powiatu działdowskiego, 11. w województwie i 213. w Polsce. Według danych z 1 stycznia 2018 Działdowo liczyło 21 370 mieszkańców [2] Początki miasta. Działdowo zostało założone} ZAMOŚĆ, który w 1980 obchodził swoje czterechsetlecie, został w 1975 podniesiony do rangi miasta wojewódzkiego. Liczy 65 tys. mieszkańców. Jest stolicą gospodarczego i kulturalnego regionu (określanego często jako Zamojszczyzna) obejmującego dawne powiaty: biłgorajski, hrubieszowski, tomaszowski i zamojski, dokładnie wypełniające granice nowo utworzonego województwa zamojskiego. Zamość leży na północny wschód od Roztocza Środkowego, na równinnym terenie Padołu Zamojskiego, nad płytką, szeroką i bagnistą doliną rzeki Łabuńki (dopływu Wieprza) opasującej miasto od południa i zachodu. Zajmuje obszar 29 km2. W granicach miasta ustalonych w 1918 oprócz zabytkowego śródmieścia, otoczonego pasmem fortyfikacji, znalazły się dzielnice: Przedmieście Lubelskie, Majdan, Wólka, Nowa Osada (Nowe Miasto), Zamczysko (Skokówka), Janowice Duże, Janowice Małe, Karolówka. Zamość jest ważnym węzłem komunikacji samochodowej o 8 kierunkach. Zamość — to idealne miasto-twierdza, założone w 1580 przez Jana Zamoyskiego, kanclerza wielkiego koronnego, zaprojektowane przez włoskiego architekta Bernarda Moranda, stanowiące wybitne osiągnięcie późnorenesansowej europejskiej myśli urbanistycznej. Układ urbanistyczny śródmieścia z zespołem ok. 120 zabytków architektury został zaliczony wg klasyfikacji międzynarodowej do zabytków grupy „0” (o najwyższej wartości artystyczno-historycznej w skali światowej) i uznany za Pomnik Historii. Do najcenniejszych zabytków architektury zalicza się kolegiatę, ratusz, zespół kamienic podcieniowych w Rynku Wielkim (pl. Mickiewicza), zespół fortyfikacji. Od 1963 trwa, zaplanowana na szereg lat, wielka konserwatorska renowacja zespołu zabytkowego, mająca na celu polepszenie warunków życia mieszkańców i wydobycie zatartych walorów artystycznych. Zamość — to miasto-bohater, odznaczone Krzyżem Grunwaldu III klasy w 1947 za wybitny wkład w walkę o wyzwolenie narodowe i społeczne, za walkę z okupantem hitlerowskim, który od 1941 tworzył na terenie Zamojszczyzny Niemiecki Okręg Osiedleńczy w ramach Generalnego Planu Wschodniego. Zamość stał się miejscem skrajnie ostrej eksterminacji ludności polskiej i innych narodowości. W licznych obozach na terenie miasta zostało zamęczonych 70—80 tys. Polaków, Żydów (Rotunda, obozy na Karolówce, przy ul. Okrzei, przy ul. Powiatowej). Rotunda jest Mauzoleum Martyrologii Zamojszczyzny. Zamość jest miastem wielkich tradycji historycznych w wielu dziedzinach: na polu nauki, oświaty i kultury (Akademia Zamojska 1594—1784, Liceum im. Zamoyskich 1784—1809, Koło Miłośników Książki 1925—39); w dziejach oręża polskiego w walce o zachowanie lub odzyskanie państwowości (obrona twierdzy 1648, 1656, 1813, 1831, zdobycie twierdzy 1809, ruch oporu 1939—44); w walce o wyzwolenie społeczne (Rada Delegatów Robotniczych i powstanie zamojskie 1918, manifestacje chłopskie 1924, 1936). Zamość — to miasto, z którym związanych było działalnością lub pochodzeniem wielu wybitnych ludzi o znaczeniu ogólnonarodowym, niekiedy europejskim: mężowie stanu (kanclerz i hetman Jan Zamoyski, kanclerz Andrzej Zamoyski), dowódcy i specjaliści wojskowi (inż. A. delFAqua, gen. M. Hauke, gen. J. Ch. Mallet-Malletski), bojownicy o niepodległość narodową (W. Łukasiński), działacze polityczni (M. Rataj). Zamość był miejscem urodzenia wybitnej działaczki międzynarodowego ruchu rewolucyjnego Róży Luksemburg. Działali tu znakomici uczeni (filozof A. Burski, prawnik T. Drezner, medyk J. Niedźwiedzki, S. Staszic), sławni pisarze i poeci (S. Klonowicz, Sz. Szymonowicz, K-Koźmian, S. Młodożeniec, B. Leśmian), regionaliści (S. i Z. Pomarańscy, Z. Klukowski), architekci (B. Morando, J. Jaroszewicz, J. Wolff, M. Link, gen. L. Mallet-Malletski, J. P. Lelewel). Zamość jako ośrodek kulturalno-oświatowy znacznie wykracza swym oddziaływaniem poza teren swego regionu. Działa tu Studium Zaoczne lubelskiego Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej, czynne są 4 licea ogólnokształcące, 4 zespoły szkół zawodowych oraz technikum rolnicze, liceum sztuk plastycznych i szkoła muzyczna. Ze stowarzyszeń i instytucji kulturalnych należy wymienić: Zamojskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk organizujące sesje naukowe i wydające publikacje, Oddział Związku Polskich Artystów Plastyków, Zamojskie Towarzystwo Muzyczne, Koło Stowarzyszenia Architektów Polskich, Oddział Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Muzeum Ziemi Zamojskiej szczyci się opinią jednego z najpiękniejszych muzeów regionalnych w Polsce. Nadto istnieje bogata Biblioteka Miejska i Wojewódzka (45 tys. tomów) oraz Archiwum Wojewódzkie. Zamość w okresie powojennym stał się żywo rozwijającym się ośrodkiem przemysłu, przede wszystkim spożywczego (chłodnia, zakłady mięsne, jajczarsko-drobiarskie, browar, młyny), drzewnego (fabryki mebli), materiałów budowlanych (klinkiernie, Fabryka Domów) i odzieżowego (zakłady „Cora”). Do ważniejszych zakładów należała też Fabryka Pasz Treściwych „Bacutil”. W przemyśle pracuje 50% ogółu zatrudnionych w mieście. W budownictwie zatrudnionych jest 20%, w komunikacji i usługach 18%. Zamość jest znanym ośrodkiem turystyki dzięki zabytkom sztuki wysokiej klasy i pamiątkom historycznym. Atrakcją dla młodych turystów jest Ogród Zoologiczny. Dużym powodzeniem cieszą się Targi Sztuki Ludowej organizowane w lipcu lub sierpniu przez Muzeum, połączone z występami zespołów regionalnych. Ważne jest położenie Zamościa w bliskim sąsiedztwie pięknego Roztocza. Rocznie przewija się przez Zamość ok. 300 tys- turystów. Herbem Zamościa jest wyobrażenie stojącej postaci św. Tomasza apostoła z włócznią w lewej ręce i tarczą z herbem Zamoyskich — Jelita — u stóp. Zamość wybrał jako miasto bliźniacze Monte Cassino i utrzymuje z nim kontakty. miasto w województwie lubelskim, przy ujściu Wieprza do Wisły: Krasnobród: miasto w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim nad Wieprzem: Nałęczów: miasto w byłym województwie lubelskim, uzdrowisko (choroby układu krążenia) Puławy: miasto powiatowe w województwie lubelskim, z kilkuwiekową historią, położone nad Wisłą Powstał w miejscu dawnej "Victorii", w kompleksie 6 kamienic między ul. Kołłątaja i Pereca. Po gruntownej modernizacji "Orbis" otworzył tu swój 57-ty, najdalej wysunięty na wschód Polski, za razem najbardziej ekskluzywny hotel we wsch. Polsce (174 zł "jedynka", 415 zł 3-osobowy apartament - 2006). Jest to 3-gwiazdkowy "hotel sentymentalny", z segmentem o standardzie 5-gwiazdkowym. Działalność zainaugurowano w Sylwestra 1999, a gości przyjmuje od 25 I, oficjalnie otwarty 27 IV 2000. Posiada zadaszony (szkło) dziedziniec, dwie restauracje ("Oranżeria" i "Victoria"), coctail-bar, 3 sale konferencyjne i bankietowe (Centrum Biznesowe). Posiada 96 miejsc w 54 stylowych pokojach: 11 jednoosobowych, 33 dwuosobowe, 4 apartamenty ("Hetmański", "Kanclerski", "Ordynacki", "Senatorski") oraz 5 pokoi typu studio. Od początku do 2012 hotelem kierowała Maria Brzozowska, 2012-2013 Anna Pitek-Polańska, od 2013 Sebastian Marona, pracują 42 osoby. W 2002 obcokrajowcy stanowili 40% gości, w 2005 - 45% (najwięcej z Izraela 14,5, Japonii 8, USA 6, Francji 4). W ciągu 12 lat przyjął ponad 100 tys. osób. W 2003 "Pascal" przyznał najwyższe wyróżnienie w kat. hotel z wyjątkowym klimatem, w 2004 był laureatem plebiscytu "Hotel Marzeń" (jeden z 10-ciu), w 2005 najwięcej - trzy gwiazdki - za wystrój restauracji i menu. W ciągu 5 lat gościł ponad 50 tys. osób. Nocował w 2011 b. prezydent Niemiec (apartament nr 111) i prezydent RP B. Komorowski, premierzy J. Buzek i L. Miller, który zjadł tu obiad z premierem Ukrainy (2003), gościł marszałków (M. Płażyński, A. Grześkowiak), ministrów, ambasadorów ( z USA z egzotycznych często krajów, jak Meksyk, Indonezja, Indie, Argentyna, mieszkali jednocześnie grecki i armeński, 2000), ludzi kultury ( K. Penderecki, D. Olbrychski, K. Zanussi, J. Englert, G. Markowski z "Perfectu", "Ich Troje", K. Staszewski), K. Górski, R. Makłowicz, M. Orłoś, zatrzymały się też kandydatki do Miss World, z okazji ślubu w rodzinie Zamoyskich z całego świata Radziwiłłowie, Czartoryscy, Lubomirscy, Sapiehowie, Tyszkiewiczowie i inni. 1 VII 2012 hotel przeszedł do światowej sieci Mercure (725 w 49 krajach, ta zaś do Accor - 4400 w 92 krajach) - "Mercure Zamość Stare Miasto", jako 13-ty w Polsce. W 2017 po raz kolejny zmienił włąścicieli - są nimi Jarosław i Barbara Cieślowie. Od 1 I 2018 jest to ponownie Hotel Zamojski, z restauracjami pod nowymi nazwami: "Aurora" (pod szklanym dachem) i "Fanaberia" (włoska kuchnia). * W konkursie na nazwę większość opowiedziała się za nazwą "Ordynaf", specjalnie powołana komisja za nazwą "Sobiepan", władze Orbisu uznał, że najlepsza będzie - "Zamojski". * Wśród laureatów w Plebiscycie "Hotel marzeń" - "Francuski" w Krakowie, "Belvedere" w Zakopanem, "Vivaldi" w Karpaczu, "Gołębiowski" w Wiśle. * Na życzenie stoły dekorowano płatkami róż, innym razem w muszlach klozetowych pływały świeże rumianki. * Z księgi pamiątkowej - Grzegorz Markowski lider "Perfectu" napisał: Hotel Orbis Zamoyski jest PERFECT, gość z Tychów: Jestem zaszokowany odrestaurowaniem pokoju, w którym się urodziłem! .

5unc9tqbff.pages.dev/828

5unc9tqbff.pages.dev/733

5unc9tqbff.pages.dev/381

5unc9tqbff.pages.dev/46

5unc9tqbff.pages.dev/964

5unc9tqbff.pages.dev/155

5unc9tqbff.pages.dev/52

5unc9tqbff.pages.dev/544

5unc9tqbff.pages.dev/302

5unc9tqbff.pages.dev/16

5unc9tqbff.pages.dev/155

5unc9tqbff.pages.dev/416

5unc9tqbff.pages.dev/513

5unc9tqbff.pages.dev/896

5unc9tqbff.pages.dev/622

miasto na wschód od zamościa