To świetny sposób na zaprezentowanie treści lekcji, a także niesamowite możliwości z tworzeniem interaktywnych zabaw i ćwiczeń dla Twoich uczniów. Wykorzystaj swoje prace stworzone na innych platformach, przygotuj lekcję, jakiej nie zapomną długo twoi uczniowie! W końcu to dla nich spędzasz przed ekranem komputera kilka godzin Edukacja i nauka Pomysły na ciekawe lekcje historii Historia, przedmiot szkolny, który głównie polega na zapamiętaniu dat i wydarzeń. Wielu uczniów nudzi słuchanie o przeszłości, królach, wojnach czy innych ludziach z odległych nam czasów. Niestety zgodnie ze słowami Georga Santayana “Kto nie pamięta historii skazany jest na jej ponowne przeżycie”. Nauczanie historii w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych jest często wyzwaniem dla nauczycieli. Zastanawiają się oni nad tym jak urozmaicić przekazywane przez nich informację i co zrobić aby lekcje historii stały się ciekawsze i przystępniejsze. Uczniowie rzadko chcą słuchać, nudzą się na lekcjach historii, nie pasjonują się tym. Dlatego też nauczyciele coraz częściej szukają nowych metod i form przekazu, a także mobilizują uczniów do aktywności podczas zajęć. przygotowywanie makiet lub plakatów wspólnie w czasie lekcji, podział na grupy i późniejsze zaprezentowanie swojej pracy- może to dotyczyć budowli z różnych epok, kultury, frontów wojennych- taka lekcja sprawi, że wszyscy uczniowie będą zaangażowani, pogłębią swoją wiedzę i więcej zapamiętają; korzystanie z publikacji popularnonaukowych (np. Horrendalna Historia Polski, kanał Historia bez Cenzury) – humorystyczne przekazywanie wiedzy prosto, bez zbyt wyszukanych słów, innymi słowy na luźno ze śmiechem. tworzenie filmików do danego tematu, uczniowie zaangażują się w ten format nauki poprzez bycie reżyserami i aktorami- zaangażowanie i aktywizacja uczniów organizowanie żywych lekcji historii: np. spotkanie z osobami, które żyły w czasie II Wojny Światowej, prelekcje z pasjonatami historii, wyjazdy do muzeów i innych miejsc związanych z historią. Korzystanie z nowoczesnych technologii (np. wykorzystanie Internetu) Tworzenie gier historycznych- uczniowie samodzielnie mogą stworzyć taką grę, a może to zrobić nauczyciel, może być to planszowa gra, a może to być również gra terenowa- wszystko zależy od nauczyciela Nawiązania do współczesności np. wykorzystanie „patriotycznego” rapu w celu przekazania wiadomości Odgrywanie ról- uczniowie przygotowują się do wywiadu: jeden uczeń jako dziennikarz, a drugi jest określoną postacią historyczną, postać historyczną może odgrywać również nauczyciel, a uczniowie są dziennikarzami- stworzenie konferencji prasowej (pytanie wcześniej przygotowane przez nauczyciela, lub uczniów jedna i druga strona zapoznają się z pytaniami) Sporządzenie przez ucznia notatki w formie pamiętnika, artykułu prasowego, dziennika. Wykorzystanie programów naukowych puszczanych w telewizji, czy też seriali historycznych- np. Tajna historia XX wieku (Bogusław Wołoszański) czy fragmenty serialu „Czas honoru” lub innych. To tylko niektóre pomysły na ciekawe lekcje historii, wszystko tak naprawdę zależy od nauczyciela, który musi umieć się odnaleźć w klasie. Coraz częściej nauczyciele sięgają po dostępne w internecie filmiki, W dalszym ciągu jednak są to suche nudne fakty, o których uczniowie mogą przeczytać w podręczniki, a nie humorystyczne, lekkie filmiki promujące i pokazujące historię z tej ciekawszej strony.
W trakcie szkolenia Triki na lekcje matematyki przedstawimy pomysły na projekty, a także krótkie aktywności lekcyjne, dzięki którym uczniowie mogą potrenować umiejętności matematyczne. Nauczyciele wzbogacą swój warsztat o nowe narzędzia pobudzające kreatywność podopiecznych, zachęcające ich do inicjatywy w trakcie zajęć i
Proszę Pani, a kiedy będą ułamki? To pytanie zna chyba każdy nauczyciel matematyki uczący czwartoklasistów. Naturalną ciekawość dzieci i ich chęć do pracy wystarczy tylko odpowiednio wykorzystać, aby obalić krążące legendy o problemach uczniów z ułamkami zwykłymi. Pizze wycięte z kartonu i podzielone na kawałki różnej wielkości, krojenie jabłek, przelewanie wody z większych pojemników do mniejszych czy dzielenie szklanki na kilka części mazakiem – to "narzędzia" zazwyczaj w zupełności wystarczające, aby pokazać dzieciom, czym są ułamki zwykłe i jak wykonywać na nich działania. Kiedy zapytamy dorosłych, gdzie dziecko będzie mogło zastosować ułamki zwykłe, następuje zwykle dłuższa chwila zastanowienia. I faktycznie – rozejrzyjmy się wokół… Liczby z przecinkami są wszędzie, ale ułamki zwykłe dzieci mogą spotkać chyba tylko w kuchennych przepisach i przy sprawiedliwym dzieleniu np. 3 kawałków ciasta między cztery osoby. Przecież nikt nigdy nie kupował 3/5 m tasiemki ani nie zastanawiał się, czy na słodycze wydał 2/7 czy może 5/8 swojego kieszonkowego. Do zrozumienia idei ułamków wystarczyłoby kilka lekcji matematyki. Zatem po co dziesięciolatkom ułamki zwykłe w takiej ilości, z jaką muszą się zmierzyć? Odpowiedź jest prosta. Ułamki zwykłe to baza do poznania ułamków dziesiętnych. Opanowanie podstawowych działań na ułamkach zwykłych jest więc konieczne, aby za jakiś czas zrozumieć i nawet polubić ułamki dziesiętne, towarzyszące nam na każdym kroku. Dziwimy się często, że uczniowie nie pamiętają, jak się dodawało czy odejmowało ułamki zwykłe i co roku nauczyciele muszą powtarzać to samo. W tym nie ma nic dziwnego. Jak dziecko miało poćwiczyć nabyte umiejętności, skoro na co dzień nie było zbyt wielu okazji, a z ułamkami zwykłymi spotyka się głównie w szkole – na kilkunastu lekcjach w roku? Już czwartoklasiści świetnie sobie radzą z dodawaniem i odejmowaniem ułamków – nie tylko o takich samych mianownikach, ale też o innych. Podobnie z porównywaniem ułamków. Dlaczego zatem przyjęło się, że porównywanie ułamków, w których ani liczniki, ani mianowniki nie są takie same dla ucznia 4 klasy jest za trudne? Po kilku przykładach dot. dodawania ułamków czy porównywania ułamków o takich samych mianownikach naturalnym jest zastanowić się, a co by było, gdyby mianowniki były inne. I dzieci same o to pytają! Mają przy tym sporo (często szalonych) pomysłów! Nie każmy im czekać na odpowiedź do piątej klasy, bo po pierwsze: to, że taką kolejność narzucił wybrany podręcznik, nie jest przecież wiążące, a po drugie – ich to ciekawi dziś, teraz i natychmiast chciałyby znać odpowiedź! Wykorzystajmy ich zaangażowanie i pomysłowość najpierw do dyskusji na poruszony temat, a potem do wyjaśnienia zagadnienia. Lekcje dotyczące ułamków prawie wszystkim kojarzą się z nudnymi przykładami rachunkowymi wykonywanymi "od dzwonka do dzwonka". Oczywiście trening czyni mistrza, ale zamiana tablicy i kredy na inną, bardziej atrakcyjną dla dzieci formę sprawia, że zapominają one o tym, że lekcja dotyczy ułamków, a skupiają na "zastępnikach" w postaci kostek, kart, domin, gier planszowych, klamerek itp. Tutaj ograniczeniem jest tylko czas i pomysłowość nauczycieli. Poniżej chciałam zaprezentować kilka takich właśnie zastępników, które urozmaicą lekcje dotyczące ułamków, będą pomysłem na lekcje powtórzeniowe bądź inspiracją do stworzenia własnych narzędzi pracy, pomogą również w powtórce ułamków w domu. W każdym z nich cel jest taki sam – zaprzyjaźnić się z ułamkami zwykłymi. Nawet jeżeli uczeń zrobi samodzielnie i ze zrozumieniem tylko dwa przykłady, to będą one cenniejsze niż kilkanaście zrobionych wspólnymi siłami na lekcji. 1. Domino Klasyczne domino ze skracaniem i rozszerzaniem ułamków. Grupy (2 – 3os.) rozsypują domino i próbują ułożyć z niego węża (w jednym kawałku). Wąż może też się zamknąć (głowa łączy się z ogonem). Uczniowie mają do dyspozycji kartki, na których mogą wykonywać obliczenia. Oceniamy poprawność, a nie czas wykonania zadania – aby wszyscy uczniowie mieli szansę na nagrodę w postaci oceny czy plusów z aktywności. 2. Krótkie podsumowania lekcji z kostkami (odczytywanie ułamków, zamiana ułamków niewłaściwych na liczby mieszane, zamiana liczb mieszanych na ułamki niewłaściwe, porównywanie ułamków) Na zakończenie lekcji dot. każdego z ww. zagadnień uczniowie otrzymują kostkę/kostki (najlepiej 10-ścienne) i jedną z kartek, na której znajdą instrukcję, co mają zrobić. Podsumowanie składa się z czterech rund. Po uzupełnieniu przez uczniów każdej z kartek zbieramy prace, sprawdzamy, czy punktacja wpisana przez uczniów się zgadza. Po ostatniej rundzie wystawiamy oceny. (Oczywiście to tylko jedna z możliwości). Propozycje zadań znajdują się w załączonym pliku. 3. Jenga z ułamkami W Jengę grał każdy. Zasady standardowe, ale dodatkowo po każdym wyciągnięciu klocka uczeń wykonuje na kartce obliczenia przykładu, który wybrał. Na zakończenie zbieramy kartki i oceniamy poprawność. Warto zapowiedzieć na początku, że np. 3 osoby z klasy, które poprawnie obliczą największą liczbę przykładów, otrzymają szóstki. Najciekawsze jest to, że uczniom wcale nie przeszkadza, iż wykonują działania... Ich wersja jest taka, że po prostu grają w Jengę :) A że klocki Jengi mają kilka stron, a na każdej można napisać przykłady, to jeden zestaw klocków można wykorzystać do kilku różnych tematów. (Moje Jengi mają z jednej strony dodawanie i odejmowanie ułamków zwykłych, z drugiej strony mnożenie i dzielenie ułamków dziesiętnych, a kolejne strony czekają na nowe pomysły). 4. Klamerki Czteroosobowa grupa uczniów otrzymuje 20 klamerek. Ich zadaniem jest połączenie klamerek w pary. Można skracać ułamki, rozszerzać, zamieniać ułamki niewłaściwe na liczby mieszane albo odwrotnie – wszystkie poznane umiejętności mogą być zastosowane. Wystarczy nie zdradzać uczniom, czy powinny im zostać klamerki bez pary i oczywiście obiecać nagrodę za poprawne wykonanie zadania, aby usłyszeć dyskusje, wyjaśnienia, a nawet kłótnie z serii: To było inaczej, tak nie wolno, nie pamiętasz, to się robiło tak... itp. 5. Ułamkowy Piotruś Propozycja na początkowe lekcje z zamiany ułamków niewłaściwych na liczby mieszane i odwrotnie. (Oczywiście modyfikacja wybranych ułamków może jeszcze uprościć albo utrudnić grę). Na prawdziwe karty do gry naklejamy wydrukowane na samoprzylepnym papierze ułamki, tworząc 21 kart (10 par: ułamek niewłaściwy + odpowiadająca mu liczba mieszana oraz jeden "Piotruś"). Czteroosobowa grupa uczniów gra tak, jak w zwykłego Piotrusia. Uczniowie rozdają sobie karty. Zaczynają od znalezienia i wyłożenia na ławkę par, które znajdą wśród otrzymanych kart. (Wszyscy sprawdzają, czy wyłożone pary faktycznie są parami). Następnie uczniowie losują po kolei po jednej karcie od sąsiada. Chodzi o to, aby jak najszybciej wytypować, która karta jest Piotrusiem. Zamiast bać się ułamków, bawmy się nimi! Na podstawie przyniesionego przepisu na ciasto wyjaśnijmy, jak rozumieć zwroty półtorej szklanki mąki czy ćwierć kostki margaryny, przeliczmy ilość potrzebnych składników do upieczenia ciasta z 3/4 porcji. Przynieśmy 3 jabłka i nóż i poprośmy o rozdzielenie jabłek po równo między osiem osób. Pokażmy uczniom, że to, czego się uczą, można zastosować – to jest zawsze największy motywator do nauki. Oczywiście zanim przejdziemy do konkretów, musimy zadbać o teoretyczne przygotowanie naszych uczniów do rozwiązywania praktycznych problemów. Pamiętajmy, że dzieci są ciekawe świata i nowości. Tyle czasu czekały na ułamki, nie pozwólmy, żeby się do nich zniechęciły! Autor: Alicja Smolińska Nauczycielka matematyki
Pomysły na lekcje z Mikołajkiem Bez względu na to, którą książkę o Mikołajku wybierzecie, jest duże prawdopodobieństwo, że uczniowie ją przeczytają, polubią i sięgną po kolejne

Cel zajęć: Rozwijanie kreatywności. Ćwiczenie myślenia kombinatorycznego (jednego z typów myślenia kreatywnego polegającego na tworzeniu czegoś nowego z już istniejących/znanych elementów). Kształtowanie umiejętności tworzenia tekstu o charakterze matematycznym. Doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych. Metody i formy organizacyjne: burza mózgów karuzela pomysłów praca w grupie plakat – galeria pomysłów Przebieg zajęć: 1. Podział klasy na grupy i tworzenie nazw grup Ćwiczenie 1. „MatNazywanie” Załącznik: Dla każdej grupy tabliczka (kartka A4 złożona na pół z miejscem na wpisanie nazwy) (Załącznik 1.) Przebieg ćwiczenia: Metodą burzy mózgów członkowie grupy wymyślają nazwę swojej grupy. Nazwa ma składać się z pojęcia matematycznego lub zwrotu związanego z matematyką oraz określenia wskazującego na wspólną (pozytywną!) cechę uczestników tej grupy. Np.: Wesołe cyferki, Nieobliczalne działania, Fascynujące ułamki, Potężne potęgi. Wymyśloną nazwę grupy zapisują na swoich tabliczkach. 2. Ćwiczenie 2. „Zadaniowa wycinanka wyrazowa” Załącznik: Dla każdej grupy: wycinek z gazety (np. dotyczący roku matematyki, tak by „przemycić” informację). Ewentualnie dodatkowo ten sam tekst powiększony i pocięty na wyrazy (wówczas uczniowie robią wyklejankę). karta zadania i jego rozwiązania. Polecenie: Ułóżcie tekst zadania matematycznego. W tekście zadania mają pojawić się wyrazy z artykułu oraz co najwyżej 5 dodatkowych wyrazów. (Uwaga! Jeśli wyraz w tekście pojawia się tylko raz, to w treści zadania może być użyty co najwyżej raz.) Rozwiązaniem zadania ma być liczba naturalna. Treść zadania i jego rozwiązanie zapiszcie na kartce A4. Przebieg ćwiczenia: Ułożenie zadania. Zapisanie zadania i jego rozwiązania na kartce A4. (5 minut) Przekazanie karty zadań sąsiedniej grupie (grupa pierwsza drugiej, druga trzeciej, itd.) Rozwiązanie zadania przez sąsiednie grupy i sprawdzenie zgodności zadania z poleceniem i poprawności rozwiązania. Przydzielenie punktów wg schematu: – 1 p. zgodność z poleceniem – wyrazy z tekstu i tylko co najwyżej 5 dodatkowych – 1 p. zgodność z poleceniem – rozwiązaniem jest liczba naturalna – 1 p. poprawność rozwiązania zadania „Powrót zadań do grupy”. Zapisanie na tabliczkach otrzymanej liczby punktów. Jeśli zadanie było źle rozwiązanie, jego rozwiązanie lub modyfikacja i rozwiązanie staje się zadaniem domowym uczniów. Zapisane na kartkach zadania (te które były poprawne) są czytane na forum klasy i przyklejane na dużą kartkę papieru – powstaje plakat. 3. Ćwiczenie 3. „Zadaniowa czkawka pierwszoliterowa” Załącznik: Litery (spółgłoski) do wylosowania (zapisane np. na patykach, nakrętkach, karteczkach). Dla każdej grupy karta zadania. Polecenie: Ułóżcie zadanie matematyczne, którego tekst będzie miał maksymalnie 30 wyrazów i jak najwięcej wyrazów będzie się rozpoczynać od wylosowanej litery (jednakowej dla wszystkich grup). Rozwiązanie zaproponowanego zadania ma rozpoczynać się od zapisania wyrażenia 2 x 7 + 15. Treść zadania zapiszcie na kartce A4. Przebieg ćwiczenia: Wylosowanie litery. Ułożenie zadania. Zapisanie zadania na kartce A4. (5 minut) Przekazanie zadań sąsiedniej grupie (grupa pierwsza drugiej, druga trzeciej, itd.) Rozwiązanie zadania przez sąsiednie grupy i sprawdzenie zgodności zadania z poleceniem. Przydzielenie punktów wg schematu: – 1 p. zgodność z poleceniem – maksymalnie 30 wyrazów – 1 p. zgodność z poleceniem – warunki zadania zgodne z wyrażeniem – n x 1 p. – za n wyrazów na zadaną literę „Powrót zadań do grupy”. Zapisanie na tabliczkach otrzymanej liczby punktów. Jeśli zadanie było źle rozwiązanie, jego rozwiązanie lub modyfikacja i rozwiązanie staje się zadaniem domowym uczniów tej grupy. Zapisane na kartkach zadania (te które były poprawne) są czytane na forum klasy i przyklejane na dużą kartkę papieru – powstaje plakat. 4. Ćwiczenie 4. „Zadaniowe puzzle przypadkowe” Załącznik: Dla każdej grupy karta zadania z narysowanymi siedmioma puzzlami. Na kartce jest zapisana nazwa grypy. karta rozwiązań – czysta kartka na rozwiązania zadań innych grup. Podzielona na tyle ile jest grup. Polecenie: Wylosujcie trzy obrazki i oraz cztery cyfry. Na puzzlach narysujcie obrazki oraz zapiszcie wylosowane cyfry. Ułóżcie zadanie, którego treść będzie związana z tym co na obrazkach i będzie zawierała wylosowane cyfry (tylko te cyfry!). Treść zadania zapiszcie na karcie zadania, a rozwiązanie na swojej karcie rozwiązań. Przebieg ćwiczenia: Wylosowanie elementów – „puzzli” do zadań. Zapisanie ich na puzzlach narysowanych na karcie zadania. Ułożenie zadania przez każdą grupę i zapisanie go na karcie zadania. Przekazanie kart zadań sąsiedniej grupie (grupa pierwsza drugiej, druga trzeciej, itd.) Rozwiązanie otrzymanego zadania i zapisanie rozwiązania na karcie rozwiązań. Czas 3 minuty. Przekazanie zadań sąsiedniej grupie itd. aż każda z grup rozwiąże wszystkie zadania innych grup. Prezentacja zadań i sprawdzenie rozwiązań. Kolejno każda z grup czyta swoje zadanie, a pozostałe podają swoje rozwiązania. Za poprawne rozwiązanie grupa otrzymuje 1 punkt. 5. Podsumowanie Zliczenie punktów. Przydzielenie tytułów: – Kreatywnych matematycznie – Orłów zadaniotwórczych – Kreatorów matematycznych potyczek najnowsze posty z kategorii: oMatmo newsletter to maile z dużą dawką kreatywnej matematyki !

Kontakt www.korepetycjejezykpolski.pl@gmail.com telefon: 739 11 32 75 Nie udzielam prywatnych konsultacji .. Strona ma charakter wyłącznie edukacyjny i jest całkowicie darmowa. Prezentuję tutaj moje pomysły na lekcje polskiego z wykorzystaniem nowych technologii. Lekcje video, filmiki, przekłady intersemiotyczne, metody aktywizujące, gry

Nauka tabliczki mnożenia rozpoczyna się już w początkowych klasach szkoły podstawowej. Szybko okazuje się, że nauka pisania, czytania, dodawania i odejmowania, to nic w porównaniu z trudnościami, na jakie napotyka dziecko przy zapamiętywaniu tabliczki mnożenia. Nie wszystkie dzieci uczą się w tym samym tempie i w ten sam sposób. „Wzrokowcy” potrzebują ćwiczeń, w których mogą „zobaczyć” działania, „słuchowcy” lepiej zapamiętają przez głośne powtarzanie, rymowanie, śpiewanie, inne dzieci nauczą się w ruchu, a jeszcze inne – podczas ugniatania plasteliny. Jakie zatem są sposoby na tabliczkę mnożenia? Kluczem do sukcesu jest na pewno urozmaicanie nauki tabliczki mnożenia poprzez gry i zabawy. Nie popadajmy w rutynę ! Bądźmy kreatywni i spróbujmy wybrać oraz dopasować takie sposoby, które najlepiej działają na nasze dziecko. 1. Układanie i zapamiętywanie rymowanych wierszyków Matematyczne wierszyki dzieci mogą układać z pomocą rodziców. Ważne, aby się przy tym świetnie bawić. Oto kilka przykładów: Wierszyki można również z powodzeniem śpiewać na znane melodie. 2. Klamerki do bielizny – kreatywne wykorzystanie Wzrokowcom trzeba tabliczkę mnożenia „pokazać”. Możemy do tego wykorzystać pokrywkę pudełka oraz klamerki do bielizny. Dziecko przypina spinacze dopasowując je do działań przygotowanych wcześniej na kartkach. Następnie, jeżeli wykona poprawnie zadanie, wyszukuje kartkę z wynikiem. 3. Memory Zabawa o prostych regułach, która pozwala wspaniale utrwalać tabliczkę mnożenia. Emocjonującą grę zapewni samodzielne przygotowanie i zabawne zilustrowanie kart do gry. Może się okazać, że nasze rysunki lub naklejone obrazki bardzo pomogą wzrokowcom w zapamiętywaniu działań. Dziecko będzie np. kojarzyło 7 x 2 = 14 z uśmiechniętym arbuzem. Możemy wybrać jeden z wariantów rozgrywki: I wariant (łatwiejszy) – Układanie w pary – wszystkie kartoniki są odkryte i dobieramy działanie do wyniku. II wariant (trudniejszy) – Gra memory – kartoniki leżą zakryte; za każdym razem gracz może odkryć dwa kartoniki i zachować je, jeśli stanowią parę; wygrywa osoba, która zbierze najwięcej par. 4. Czarny Piotruś Karty trzymamy przed sobą. Na początku każdy gracz odkłada wszystkie pary, które mu przypadły, potem dolosowuje po jednej od gracza obok lub z kupki na środku stołu. Wygrywa ten, kto pierwszy zostanie bez kart, to znaczy będzie miał same pary. Nie zapomnijmy dołożyć Piotrusia. 😉 5. Tabliczka mnożenia na palcach Najwięcej kłopotu sprawia dzieciom mnożenie przez 9. W prosty sposób można się tego nauczyć. Wystarczy wyciągnąć przed sobą obie dłonie. Przykład: Przy mnożeniu 4 x 9 należy zagiąć czwarty palec. Wyprostowane palce, które znajdują się po lewej stronie od zgiętego palca wskazują ilość dziesiątek, czyli 3. Wyprostowane palce, które znajdują się po prawej stronie od zgiętego palca, wskazują ilość jedności, czyli 6. Zatem w łatwy sposób dziecko obliczy, że 4 x 9 równa się 36. „System palcowy” sprawdza się najlepiej w odniesieniu do mnożenia przez 9. Inne sposoby mnożenia na palcach są tak zawiłe, że raczej nie sprawdzają się na co dzień. Zamiast liczyć na palcach, można to robić na liczmanach np. nakrętkach. Przy działaniu 4 x 9 po prostu odwracamy czwartą nakrętkę. Liczba po lewej stronie strzałki to liczba dziesiątek, po prawej – liczba jedności. 6. Gra w kości Tworzymy rożne warianty tej gry. Wspólnym mianownikiem jest rzucanie kostką. I wariant – rzucamy dwie kości jednocześnie, a wyrzucone oczka mnożymy. Możemy to robić na zmianę z dzieckiem. II wariant – piszemy na kartce liczby od 1 do 10, następnie rzucamy kostką i dopisujemy liczbę przez którą będziemy mnożyć, no i obliczamy. 7. Śpiewanie tabliczki mnożenia Możemy wyśpiewywać kolejne działania tabliczki na różne znane melodie np. „Krakowiaczek jeden”. 8. Bingo Wybieramy z puli możliwych wyników 9 liczb i wpisujemy na planszę. Następnie rzucamy dwoma kostkami (na zmianę z dzieckiem) i podajemy działanie np. 3 x 6. Obliczamy wynik, jeżeli mamy u siebie liczbę 18 zakrywamy ją przygotowanym wcześniej przedmiotem np. guzikiem. Wygrywa ten, kto zakryje trzy liczby w pionie, poziomie lub na ukos. Krzyczymy wówczas: Bingo! 9. Domino tradycyjne i trójkątne Są już w sprzedaży różnego rodzaju domina do nauki tabliczki mnożenia. Samodzielne wykonanie jest dość pracochłonne. Trzeba pamiętać, że domino funkcjonuje jednocześnie z dzieleniem, ponieważ tylko z mnożeniem, gra zbyt szybko by się kończyła. 10. Matematyczne kolorowanki Bardzo popularnym sposobem utrwalania tabliczki mnożenia są matematyczne kolorowanki. Można je znaleźć w internecie i wydrukować, można też zrobić samemu. Nawet dziecko może narysować domek lub drzewo. Następnie wpisujemy działania i ustalamy kod, według jakiego będziemy kolorować obrazek. Kliknij w obrazek, aby go pobrać. W internecie możesz również znaleźć wiele stron z interaktywnymi grami, które pomagają w nauce tabliczki mnożenia. Jednakże nauka poprzez zabawę sprawia, że dziecko nie myśli o niej, jak o potworze z szafy. Pozdrawiam Anna Albrecht
Opis materiału. Okres pandemii, choć trudny, obfituje w wiele ważnych i ciekawych wydarzeń (społecznych, ekonomicznych i kulturowych), o których warto porozmawiać z młodymi ludźmi na WOS-ie. Dlatego część z przygotowanych przez nas gotowych zadań i scenariuszy zdalnych lekcji skonstruowaliśmy tak, by odnosiły się do bieżących
W dzisiejszym wpisie: kilka inspirujących porad o tym jak uczyć matematyki, filmiki z matematycznymi zagadkami do wykorzystania, zaproszenie na wciągający warsztat matematyczny dla uczniów. W skrócie garść inspiracji o tym, jak uczyć matematyki. 1. Matematyka jest ważna w codziennym życiu, ale pokaż to O tym, że matematyka jest ważna wiedzą uczniowie w każdym wieku, niestety nie zawsze jednak przekłada się to na poziom zmotywowania do jej nauki. Zobaczcie, że bardzo wiele podręcznikowych zadań opiera się właśnie na takim założeniu i np. dzieci uczą się ułamków rozwiązując zadania dotyczące podziału tortu. A co gdyby tak zamiast prosić ich o rozwiązywanie zadań z tortem, naprawdę poprosić ich o podział tortu. Oczywiście organizowanie na lekcji prawdziwego tortu, tylko po to żeby go podzielić ucząc się przy tym ułamków, może być nieco problematyczne, możemy jednak wymyślić coś zastępczego, np. wycięte z kartonu koła, albo klocki LEGO, które łatwo podzielić i złączyć z powrotem. Przygotowanie takiego kreatywnego tortu wcale nie musi być trudne i czasochłonne, a nasi uczniowie lepiej go zapamiętają. W starszych klasach, np. przy uczeniu procentów możemy posłużyć się formularzem PIF i pokazać uczniom jakie procenty mają znaczenie do obliczania podatków. Kiedy mówimy o bryłach poprośmy uczniów o ich nie tylko wyobrażenie sobie lub obejrzenie już zbudowanych, ale o własnoręczne ich zbudowanie, np. ze słomek i plasteliny. 2. Matematyka to myślenie Bardzo często uczniom matematyka kojarzy się też z pamiętaniem nudnych wzorów, w ogóle liczbami, które są nudne, jakąś abstrakcją. A przecież matematyka to myślenie, które ułatwia życie. Szczepan Jeleński w swojej świetnej książce z zagadkami matematycznymi opisał bardzo ciekawą zagadkę, która brzmi mniej więcej tak: Miasta A i B łączy licząca 300 kilometrów idealnie prosta autostrada. Pewnego dnia dokładnie w południe z obydwu tych miast wyruszają dwa samochody (samochód a z miasta A i samochód b z miasta B) i jadą sobie na spotkanie z prędkością 50 km/h. Równocześnie z nimi z miasta A startuje samolot, który leci w kierunku miasta B z prędkością 100 km/h. Samolot mija samochód a i leci w kierunku b, kiedy się z nim spotka zawraca i leci w kierunku a. Kiedy spotka a znowu zawraca i leci w kierunku b i tak dalej, do czasu, kiedy samochody się spotkają. Ile kilometrów przeleci samolot do czasu spotkania samochodów? No i tam możemy liczyć rysując sobie w głowie (albo na papierze) zygzak pomiędzy zbliżającymi się samochodami, ale czy nie lepiej zastanowić się ile czasu minęło do czasu spotkania się samochodów i na tej podstawie obliczyć dystans pokonany przez samolot? Może to zadanie jest nieco abstrakcyjne, ale wyobraźmy sobie inne: mamy prostokątną podłogę i płytki ceramiczne od ułożenia. Musimy odpowiedzieć na pytanie ile potrzebujemy płytek? Gdyby nie było matematyki moglibyśmy wziąć jedną płytkę i przekładać ją obok siebie, aż byśmy to policzyli ręcznie. Ale czy ktoś tak robi? Oczywiście, że nie: prościej zmierzyć powierzchnię podłogi i jednej płytki, a następnie podzielić jedno przez drugie. To taki oczywisty przykład jak uczyć matematyki, ale dla dzieci w sam raz. 3. Matematyka jest ciekawa Oczywiście najbardziej angażującym wymiarem uczenia czegokolwiek jest pokazanie, że jest to naprawdę ciekawe, wciągające i interesujące. Czyli taki, że chcemy to robić dla samej tej czynności (w języku psychologicznym: ta czynność jest motywowana wewnętrznie). Możemy to zrobić np. zapraszając uczniów do nagrania filmików z ciekawymi zagadkami matematycznymi. Zespół naszej Fundacji realizował ostatnio projekt o tym jak uczyć matematyki, w ramach którego młodzież nagrała kilka takich oto filmików z zagadkami matematycznymi. Możecie je wykorzystać na Waszych lekcjach: Na kanale Telewizji AM znajdziecie więcej takich filmików, które można wykorzystać w czasie lekcji. 4. Matematyka to przygoda Na matematykę można spojrzeć też trochę jak na przygodę. Rozwiązanie każdego kolejnego zadania to wyzwanie i zdobycie nowej wiedzy i umiejętności. Wyobraźcie sobie sytuacje: Grupa początkujących detektywów przyjeżdża do rezydencji znanej gwiazdy Veroniki Veronicas (ona była znana dawniej, dlatego o niej nie słyszeliście) i dowiaduje się, że Veronika pozostawiła po sobie znaczny spadek. Jej przyjaciel i prawnik: Ferdynand Kompetentny prosi detektywów o pomoc w obliczeniu wartości tego spadku. Ten spadek składa się z 5 części: 1. Wartości drogocennych kruszców i perfum Veroniki (to trzeba obliczyć w laboratorium matematycznym wykorzystując mikroskop, wagę szalkową i sprzęt laboratoryjny). 2. Wartość inwestycji Veroniki na całym świecie (to trzeba obliczyć w wykorzystaniem wiedzy o procentach składanych w sali z wielką mapą świata). 3. Wartość nietypowego akwarium Veroniki (to trzeba obliczyć konstruując model owego akwarium w sakli 1:1). 4. Wartość pewnej nieruchomości pozostawionej Veronice (to trzeba obliczyć rozwiązując wciągającą matematyczną Grę Komunikacyjną). 5. Wartość jednego z kontraktów Veroniki (wartość tego kontraktu detektywi znajdą w garderobie Veroniki, niestety jak się okazuje, prawnik Ferdynand zapomniał powiedzieć detektywom, że Veronika założyła specjalne zabezpieczenia w swojej garderobie i po wejściu do niej drzwi się zatrzaskują i żeby z niej wyjść trzeba otworzyć sejf, w którym jest klucz. Kod do sejfu to rozwiązanie 4 wciągających zagadek matematycznych. Na szczęście jeden z pracowników rezydencji pomaga detektywom przez system monitoringu). Po wykonaniu wszystkich zadań, detektywi podsumowują swoje obliczenia i odpowiadają sobie na bardzo ważne pytanie: do czego jeszcze w życiu służyć nam może matematyka. Właśnie tak wygląda nasz wciągający warsztat Matematyczny Escape Room realizowany w serii warsztatów Ekstremalnie Skuteczna Nauka. Zapraszamy. Zobacz również nasz ciekawy gadżet do edukacji matematycznej: Matematyczny Stół Bilardowy z układem współrzędnych Czy macie jakieś inne pomysły na to jak uczyć matematyki? Zapraszamy do podzielnia się inspiracjami w komentarzach.
Stosowanie pracy w grupach na lekcjach matematyki jest okazją do rzeczywistego zdobywania przez uczniów umiejętności kluczowych. Taka forma pracy jest dla nich atrakcyjna, ponieważ mogą się oni swobodnie wypowiedzieć i nie czują się skrępowani w razie niepowodzenia. Praca w grupach aktywizuje wszystkich uczniów, a przy okazji Jaki prezent kupić 2-latkowi? Są gry edukacyjne nawet dla takiego malucha! CzuCzu to wydawnictwo, które specjalizuje się w książeczkach, grach i kartach edukacyjnych dla najmłodszych. Zagadki z dziurką ich autorstwa to propozycja idealna na mikołajkowy prezent. Dzieci uwielbiają zagadki, a Zagadki z dziurką są wyjątkowo ekscytujące! Zagadki CzuCzu można wykorzystać na wiele sposobów, np. jako książeczkę obrazkową. Dzięki poręcznemu formatowi możecie ją zawsze mieć przy sobie. Zabawa angażuje zmysły, rozwija wyobraźnię i spostrzegawczość , a przede wszystkim jest tak zajmująca, że nie będziecie chcieli jej kończyć! CzuCzu zagadki z dziurką dla dwulatka Zagadki z dziurką dla dzieci 2+ to edukacyjna książeczka stworzona z myślą o ciekawych świata dwulatkach. Znajdziecie w niej 38 zgadywanek przedstawionych w wyjątkowy sposób. Pytania w formie rymowanych wierszyków i fragmenty ilustrowanych odpowiedzi , widoczne przez specjalne dziurki, sprawiają, że zgadywanie jest ekscytujące jak nigdy dotąd! Zagadki z dziurką również dla trzylatka Na każdej karcie znajdują się rymowane zagadki dopasowane do wieku i umiejętności 3-letniego malucha. Taka forma jest dla dziecka bardzo przyjemna, odpowiedzi zawarte są za pomocą ilustracji , które widoczne są właśnie w okienkach, tzw. dziurkach. Takie podpowiedzi i zabawna forma zagadek dają dziecku wiele radości, a dodatkowo maluch może się sporo nauczyć. Zagadki można wykorzystać na wiele sposobów, np. jako obrazkową książeczkę, która dzięki małemu formatowi może towarzyszyć nawet w podróży. Idealny pomysł na prezent dla malucha! Zagadki z dziurką uczą poprzez zabawę, przez co są świetnym pomysłem na prezent dla dziecka . Możesz je kupić na Mikołajki albo jako pod choinkę. Ich cena to 19,90 zł, szukaj ich stacjonarnie w księgarniach albo na stronie internetowej
witajcie! dzisiaj proponujĘ kilka ĆwiczeŃ utrwalajĄcych liczby w zakresie 20. na zakoŃczenie zajĘĆ matematyczne puzzle i dawka gimnastyki 1. kliknij tu: porzĄdkowanie liczb do 10 2. kliknij tu: porzĄdkowanie liczb do 20 3. kliknij tu: porÓwnywanie liczb w zakresie 20 4. kliknij tu: wiĘksza, mniejsza (20) 5. kliknij tu: matematyczne
100 pomysłów na lekcję matematyki Szkoła Edukacji PAFW i UW zaprasza na „100 pomysłów na lekcje matematyki” – kurs online dla nauczycieli matematyki ze szkół podstawowych z zakresu dydaktyki tego przedmiotu, organizowany przez Fundację Dobrej Edukacji w ramach programu Szkoły Edukacji PAFW i UW. Kurs “100 pomysłów na lekcje matematyki” kierujemy do czynnych nauczycieli szkół podstawowych, którzy chcą rozwinąć warsztat kurs składa się z 14 spotkań online. Prowadzą je wykładowcy z wieloletnim doświadczeniem dydaktycznym, a także akademickim. Zajęcia zdalne odbywają się w czasie rzeczywistym. Po ukończeniu kursu uczestnicy otrzymują SPRAWI, ŻE UCZESTNICY: rozwiną umiejętności niezbędne w nauczaniu procesów takich jak: analiza informacji, budowanie modeli matematycznych, budowanie strategii rozwiązywania problemów matematycznych, jak również rozumowanie i argumentacja rozwiną umiejętności rozpoznawania i pokonywania trudności uczniów związanych z uczeniem się matematyki poznają sposoby dostosowania nauczania do wymagań podstawy programowej będą poddawać refleksji proces edukacyjny, jak również wykorzystywać wyniki tych obserwacji do analizy czynności pedagogicznych poznają kilka propozycji sposobów organizowania pracy zespołowej na lekcjach matematyki, będą ćwiczyli rozwijanie u uczniów myślenia matematycznego. “Bez wątpienia pełen profesjonalizm i dobra energia! Naprawdę wiele refleksji dotyczących różnych podejść do nauczania matematyki i do problemów uczniów, wiele ciekawych rozwiązań, gier i zabaw matematycznych.”ZAPISY Uczestnicy mogą zgłaszać się za pośrednictwem FORMULARZA. Zapisy na kursy ruszą w drugiej połowie sierpnia 2022. Co ważne, kursy są realizowane w czasie rzeczywistym. W związku z tym uczestnicy muszą w podanych terminach mieć zagwarantowany dostęp do komputera z łączem internetowym. O udziale decyduje kolejność zgłoszeń!KALENDARZ SPOTKAŃ Środy- 16:40-18:45 Jeśli potrzebujesz dodatkowych informacjina temat kursów, skontaktuj się z Małgorzatą Siłką505 759 800Przyjmujemy zgłoszenia osób zainteresowanych warsztatami!Jeśli zainteresował Cię któryś z warsztatów, wypełnij formularz kontaktowy. Wkrótce odezwiemy się do Ciebie ze szczegółami i dostepną Lekcję zaczynasz od wyjaśnienia co znaczą wszystkie elementy na karcie katalogowej. jeśli masz tylko katalog komputerowy to trzeba im wszystko objaśnić. Ciekawe może być porównanie jak szybko pracują dzieciaki z komputerem a jak z katalogiem kartkowym. Powodzenia Gry i zabawy na lekcjach matematyki - czyli przez zabawę do wiedzy Materiały dla nauczycieli matematyki w szkole podstawowej Wstęp To, że dzieci lubią zabawę jest prawdą znaną nie od dziś. Z utęsknieniem oczekują wakacji kiedy jak twierdzą "mogą się bawić i nie trzeba się uczyć". Czy nie można by pogodzić interesów obu stron: nauczycieli i uczniów, i uczyć przez zabawę? Jeżeli nie zawsze (wszystkim można się znudzić) to przynajmniej jak najczęściej. Skutki dydaktyczne dobranych odpowiednio zabaw są na pewno pozytywne. Jest to potwierdzone przez liczne badania w tej dziedzinie. Uczestnicy zabaw wzajemnie oddziałują na siebie w trakcie "pracy', natychmiast korygują błędy swoich rówieśników, bez koniecznej w innych sytuacjach interwencji nauczyciela. Gdy często przekazywana w tradycyjny sposób wiedza matematyczna bywa dla wielu zbyt trudna, zabawa w tym samym czasie zachęca do myślenia i często ona właśnie bywa dla tych uczniów kluczem do zrozumienia skądinąd trudnych zagadnień. Unikamy w ten sposób bierności i braku przychylności ze strony uczniów mniej zdolnych oraz popadania w skrajnie negatywne uczucia związane z tym przedmiotem. Wykorzystanie gier i zabaw jest oczywiście jedną z metod kształtowania u uczniów pozytywnego nastawienia do matematyki, które to nastawienie jest nieodzownym elementem osiągnięcia sukcesu w każdej dziedzinie, nie tylko w szkole. Obecnie zauważamy pozytywne trendy w dziedzinie nauczania - odchodzi się od sztywnego przekazywania wiedzy z drugiej strony katedry, aktywizuje się ucznia nowoczesnymi metodami pracy na lekcji, wprowadza się również elementy zabawy. W swoim artykule chciałabym zatrzymać się na przykładach gier i zabaw, jakie zebrałam bądź opracowałam samodzielnie i z powodzeniem stosuję w swojej pracy. Lekcje, na których uczniom wydaje się, że tylko się bawią sprawiają, że matematyka zaczyna się im "dobrze kojarzyć", nie wspominając już o najważniejszym osiągnięciu - nabyciu konkretnej umiejętności. Aby jednak dobrze stosować elementy zabawy na lekcjach matematyki należy poznać możliwości uczniów, zauważyć ich braki czy też trudności w opanowaniu materiału. Elementy zabawy nadają się najbardziej w tych dziedzinach, które są dla dzieci trudne do opanowania w sposób "tradycyjny". Gry dydaktyczne mogą również służyć do rozwijania u uczniów pewnych cech charakteru bardzo przydatnych w dalszych etapach nauki: wytrwałości, cierpliwości , dociekliwości. Realizują więc niejako przy okazji, istotne cele wychowawcze. Przykłady gier i zabaw Przytoczone poniżej gry i zabawy to podpowiedź do dalszego opracowania i modyfikacji. Nie możemy bowiem sztywno stosować tych samych reguł gier do różnych grup dzieci. Inne są również nasze cele szczegółowe, jakie sobie wyznaczamy, wybierając odpowiednią zabawę. Mam nadzieję jednak, że dostarczą one wielu pomysłów do realizacji. 1. Zabawa w rymowanki Cele: 1. opanowanie i utrwalanie algorytmów 2. utrwalanie matematycznych pojęć 3. doskonalenie języka matematycznego 4. utrwalanie czynności matematycznych 5. realizujemy również cele językowe Zabawa może dotyczyć wielu zagadnień - algorytmy działań na ułamkach, tabliczka mnożenia , własności figur i wiele innych. Przebieg: Uczniowie pracują samodzielnie lub w grupach , zadaniem jest ułożyć rymowankę na określony temat. Można ustalić ilość wierszyków na dany temat, bądź urządzić konkurs na jak największą ich ilość. Zabawę można przeprowadzić w dowolnym czasie (całą lekcję, zadanie do domu, ostatnie minuty lekcji). 2. Układanki nieskończone - polska odmiana Tiling Generators Cele 1. doskonalenie obserwowania i odtwarzania symetrii 2. określanie pól i długości linii 3. kształcenie logicznego myślenia Przebieg: Do zajęć potrzebne są zestawy układanek (producent firma "Trifolia" z Warszawy) Uczniowie mogą pracować samodzielnie lub w grupach a nawet całą klasą. Zastosowanie płytek wg inwencji nauczyciela . Wiele ciekawych pomysłów można znaleźć w dołączonej do zestawu broszurze. 3. Tangram Tangram to łamigłówka , która pochodzi z Chin. Jest to figura geometryczna, pocięta na części , z których należy ułożyć różne kształty wykorzystując wszystkie części. Tangram można sporządzić samemu. Gotowe tangramy są również dostępne w sklepach Cele 1. kształtowanie logicznego myślenia 2. szukanie nietypowych rozwiązań 3. rozbudzanie wyobraźni 4. wyrabianie sprawności manualnej 5. kształtowanie pojęć z geometrii Przebieg: Uczniowie pracują samodzielnie lub grupach. Każda osoba (grupa) otrzymuje tangram i zestaw wzorów do ułożenia . Warto na zakończenie zabawy zapytać uczniów o nazwy figur występujących w ich układankach. 4. Origami> Origami to sztuka składania papieru, ponad tysiąc lat uprawiana w Japonii. Cele 1. kształtowanie wyobraźni 2. kształtowanie pojęć geometrycznych 3. wyrabianie sprawności manualnej Przebieg: Uczniowie otrzymują opisane słowami lub poparte rysunkiem sposoby ułożenia zabawek, najlepiej odbić na ksero wzory z książek o tej tematyce. Zadaniem jest ułożenie zabawki w sposób jak najstaranniejszy. Można poprosić uczniów o wymienienie pojawiających się w trakcie układania figur. 5. Gra w okręty (Modyfikacja znanej gry ) Cele 1. kształtowanie umiejętności odczytywania i zapisywania położenia punktów w układzie współrzędnych. 2. kształtowanie logicznego myślenia 3. kształtowanie umiejętności opracowywania strategii w grze Przebieg: Plansza do gry - kwadrat podzielony na 100 części, na krawędzi poziomej i pionowej zawiera liczby. Ważne jest aby uczniowie podawali położenie okrętów grupy przeciwnej używając kolejności : pierwsza liczba z krawędzi poziomej ( osi) druga z pionowej. Klasę dzielimy na dwie grupy. Każda grupa rozmieszcza na swojej planszy okręty w ilości: cztery jednomasztowce, trzy dwumasztowce, dwa trzymasztowce, jeden czteromasztowiec. Dwie plansze rysujemy na tablicy, po jednej dla każdej grupy. Uczniowie na przemian "strzelają" do okrętów przeciwnika. Grę wygrywa ta grupa, która w wyznaczonym czasie zatopi jak najwięcej lub wszystkie okręty przeciwnika. Karty Odpowiednio przygotowane karty do gry możemy wykorzystać do wielu zabaw dydaktycznych 6. Gra w Piotrusia Cele 1. kształtowanie pojęć matematycznych, zależnie od treści kart Należy przygotować talie kart (w zależności od zagadnienia), w której będzie jeden Piotruś, czyli karta nie pasująca do pozostałych. Uczniowie grają w grupach, przegrywa ta grupa, której pozostaje Piotruś. Przykłady: - talia " tabliczka mnożenia lub dzielenia" - talia "czworokąty i ich pola" - talia "działania na ułamkach" - i wiele innych 7. Gra "Pamięć" Cele 1. doskonalenie pamięci 2. kształtowanie pojęć matematycznych Przebieg: Talie przygotowane jak wyżej. Talię odwracamy na stole. Uczniowie odkrywają po dwie karty i zbierają tylko pary pasujące do siebie, nie pasujące karty odkładają na to samo miejsce. Grę wygrywa ta grupa, która zbierze jak najwięcej par. 8. Gra "mam taką własność" Należy przygotować karty z własnościami figur geometrycznych dla całej klasy oraz zestaw kart z nazwami figur geometrycznych Cele 1. kształtowanie języka matematycznego 2. utrwalenie własności figur geometrycznych Przebieg: Wybrany uczeń losuje dla klasy nazwę figury geometrycznej. Zadaniem uczniów jest dołożyć kartę z pasującą do niej własnością. Wygrywa ta osoba, której na zakończenie zabawy nie pozostanie żadna karta i oczywiście dobrze ją położy. Do zabaw na lekcji możemy również wykorzystywać tradycyjne talie kart Wiele różnorodnych gier z ich wykorzystaniem opisują autorzy poradników dla nauczyciela do programu Matematyka 2001. 9. Domino Konieczne jest przygotowanie kamieni domina odnośnie omawianego zagadnienia. Doskonała zabawa podczas omawiania tematów skracanie i rozszerzanie ułamków, ale nie tylko. Cele 1. kształtowanie pojęć matematycznych 2. doskonalenie techniki rachunkowej 3. doskonalenie spostrzegawczości Przebieg: Uczniowie grają w grupach lub dwójkami. Kamienie dzielimy w sposób przypadkowy miedzy obu graczy. Grę wygrywa ten, kto pierwszy pozbędzie się kamieni domina. 10. Parzyste i nieparzyste (pierwsze i złożone) Cele 1. kształtowanie pojęć matematycznych 2. utrwalanie cech podzielności Przebieg: Należy przygotować plansze dla każdej pary (grupy): na narysowanych prostokątach zapisujemy liczby w sposób przemyślany, tak aby znalazły się przykłady liczb wymienionych w tytule. Potrzebne też będą kostki i pionki. Gracz rzuca kostką do gry i "skacze' na odpowiednie pole. Jego zadaniem jest określić czy liczba na tym polu to liczba parzysta czy nieparzysta. (pierwsza czy złożona) Można tworzyć różne modyfikacje tej zabawy. Można tu również zrealizować tematy dotyczące podzielności, dobierając na planszy odpowiednie liczby. 11. .Zabawa "Łączymy podzielne przez..." Cele 1. utrwalenie cech podzielności 2. doskonalenie techniki rachunkowej 3. utrwalenie pojęcia: dzielnik i wielokrotność Przebieg: Może być to krótka zabawa podsumowująca lekcję o cechach podzielności w klasie piątej Nauczyciel w różnych miejscach tablicy zapisuje liczby w sposób przemyślany.( Warto wpisać "podchwytliwe" przykłady np. przy podzielności przez trzy liczbę z cyfrą trzy w rzędzie jedności -uchwycimy najczęściej popełniany przez uczniów błąd). Zadaniem uczniów jest połączyć w łańcuchy te liczby , które dzielą się przez ...(określamy dzielnik) 12. Gra "Zabawa w pogotowie działań " Cele 1. utrwalanie kolejności wykonywania działań 2. kształtowanie umiejętności obliczania wartości wyrażeń wielodziałaniowych 3. doskonalenie techniki rachunkowej Przebieg : Dzielimy klasę na grupy: Grupa dodawania - wykonuje tylko dodawanie Grupa odejmowania - wykonuje tylko odejmowanie Grupa dzielenia - wykonuje tylko dzielenie Grupa mnożenia - wykonuje tylko mnożenie ( w trakcie zabawy należy zmieniać zadania dla grup) Nauczyciel pisze na tablicy wyrażenie wielodziałaniowe. Zadaniem poszczególnych grup jest oddelegować ze swojego grona ucznia , który wykona działanie będące do wykonania w danej kolejności. Grupy nie porozumiewają się ze sobą, w klasie powinna panować cisza. Ta grupa , która wydeleguje kandydata w nieodpowiednim momencie zdobywa punkt karny. Punkty karne przydzielamy również za błędnie wykonane działania. Wygrywa oczywiście ta grupa, która ma najmniej punktów karnych. Możliwych jest wiele modyfikacji tej gry. Opracowanie: Krystyna Borecka Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.
Jak prowadzić ciekawe lekcje wychowawcze? Skąd czerpać pomysły na te spotkania z uczniami? Co robić, aby lekcja wychowawcza dobrze spełniała swoją rolę? Odpowiedzi na te pytania poznasz podczas darmowego webinaru Jolanty Kawaler. Szkolenie Jolanty Kawaler będzie prawdziwą skarbnicą pomysłów, inspiracji i praktycznych przykładów.
Od zawsze uczniowie przychodzą do świetlicy w ramach „nagłych” zastępstw za nieobecnych nauczycieli. Zmuszona jestem więc prowadzić zajęcia z różnych przedmiotów nauczania. Nie jestem jednak przygotowana metodycznie do prowadzenia tego typu lekcji. Dlatego też postanowiłam prowadzić zajęcia trochę innego etapem było przygotowywanie krótkich zadań. Gromadziliśmy słownictwo wokół różnych tematów - przeważnie związane akurat z tematami zajęć, które były odwołane. Na bazie tego słownictwa uczniowie przygotowywali krzyżówki, rebusy, zagadki i diagramy dla młodszych uczniów. Powstawały prace dotyczące pór roku, ważnych wydarzeń z życia szkoły, kraju, profilaktyki, ale także zainteresowań uczniów. Duża część tych prac została wykorzystana w czasie zajęć świetlicowych, konkursów i opublikowana w szkolnej etapem było rozwijanie i doskonalenie umiejętności literackich. Zadaniem uczniów było napisanie bajki, opowiadania lub innej formy literackiej bezpośrednio związanej z tematem zajęć. Powstały więc bajki o odpadkach, urządzeniach technicznych, bezpieczeństwie, bajeczki matematyczne, informatyczne i inne. Pod koniec każdego roku szkolnego, przeważnie w maju, z okazji Dni Oświaty, Książki i Prasy, wydajemy książkę z najciekawszymi pracami uczniów, którą umieszczamy w bibliotece szkolnej. Aby uczniowie mogli przekonać się, że w świetlicy w czasie zastępstw może być ciekawie, stosujemy często zajęcia oparte na rywalizacji. Dzieci bardzo chętnie biorą w nich udział, pracując w grupach, rozwiązując problemy, wymyślając ciekawe rozwiązania. Aby być przygotowanym do tych „niespodziewanych” lekcji opracowałam „ściągę”, z której bardzo często korzystam nie tylko w czasie tych zajęć. Z różnych dostępnych publikacji i wiadomości zawartych na stronach internetowych wybrałam różne ciekawe pomysły na urozmaicenie zajęć świetlicowych. Ćwiczenia te pomagają rozwijać wyobraźnię, giętkość i płynność myślenia, kształtują umiejętność pracy w ta może być pomocą dla nauczyciela, bo małym nakładem pracy i materiałów dydaktycznych, bez wcześniejszego przygotowania można przeprowadzić bardzo ciekawe zajęcia. RYMOWANKI, WYMYŚLANKI – ZABAWY SŁOWEM1. Znajdź jak najwięcejZadaniem uczniów jest wyszukanie jak największej ilości wyrazów w określonym czasie, np. przez 3 min.: - na podaną przez nauczyciela literę, - zakończonych na -ca, -wa itp., - pięcioliterowych o określonej pierwszej i ostatniej literze, np.: w....r, k....o, ż....a, - zaczynających się lub kończących na daną sylabę, - zawierających w środku swej nazwy podaną głoskę, - trzygłoskowych, czterogłoskowych, - zawierających samogłoskę: ę, ą, dwuznaki lub ó, rz, h. 2. Odgadywanie obrazkówMateriały:- papier,- ołówek lub na papierze proste przedmioty lub postacie. Dzieci się temu przyglądają i próbują tak szybko, jak to możliwe, odgadnąć, co tak naprawdę jest tematem rysunku. Można także przedstawić pojęcia przy pomocy kilku obrazków, np. parasol słoneczny- rysujemy słońce i Kojarzenie wyrazówMateriały:- kartki,- długopisy, ołówki lub wyszukują jak najwięcej wyrazów, które po połączeniu ze sobą utworzą nam nowy wyraz, np. prosty + kąt = prostokąt, grzyby + branie = grzybobranie. Można przy większej ilości dzieci zorganizować zawody, kto skojarzy wyraz najprędzej lub skojarzy jak największą ilość Rymy Podajemy dzieciom jakiś wyraz i wspólnie tworzymy do niego kilka rymów(np. filiżanka - skakanka - szklanka - polanka itd.). Później dzielimy dzieci na zespoły, które znajdują rymy do podanych przez nauczyciela wyrazów. Wygrywa zespół, który poda jak największą ilość rymów w podanym czasie. 5. Śmieszne rymyRymować możemy również krótkie zdania, przy czym sugerujemy uczniom, że mają one być pozbawione sensu. Podajemy dzieciom na przykład jakieś zdanie, akcentując szczególnie jakiś wyraz, do którego trzeba dobrać rym, a dzieci znajdują jakiś śmieszny ciąg dalszy (np. Mój kapelusz jest czerwony. - I szuka żony., Ptaszek sobie stał. - I robił hau, hau...). 6. Imienne rymowanki Dzieciom zazwyczaj się podoba, kiedy w opowiadaniach pojawiają się ich imiona. Dlatego też można spróbować namówić uczniów do stworzenia rymów zawierających ich imiona. Kolejnym utrudnieniem będzie połączenie imienia i jakieś cechy charakteru dziecka (np. To jest Ania, co w zimę bez czapki gania.). 7. Rymowanka kulinarnaDzielimy uczniów na grupy. Zadaniem grup jest stworzenie zdań zawierających rymy związane z częścią ciała i jakąś potrawą, np.: Moje włosy są jak niekończące się Układanie rebusów, zagadek, krzyżówekCzynności temu towarzyszące przezwyciężają u dzieci szablonowość i sztywność myślenia, rozwijają płynność i giętkość. Umożliwiają wykorzystanie wiadomości i doświadczeń w nowych sytuacjach oraz opanowanie i utrwalenie wiedzy. Układając rebusy należy pamiętać, aby nie umieszczać w nim rysunków odpowiadających w całości danemu słowu. Dobrym rebusem jest ten, którego treść oddaje szereg rysunków bez żadnych dodatkowych objaśnień, dopisków, cyfr i znaków. Podczas układania krzyżówek należy pamiętać, aby hasła zawierały wyrazy na tyle znane, by mógł je odgadnąć przeciętny Plątanina Nauczyciel pisze na tablicy dowolny, ale długi wyraz, np katapulta, czekoladopodobny, kontrowersja, czarodziejka, Małgorzatka, Karolinka, Wielkanoc itp. Zadaniem każdego ucznia lub grupy jest napisanie jak największej liczby wyrazów powstałych z liter wchodzących w skład podanego wyrazu. Należy z góry ustalić zasady, np. tylko rzeczowniki w mianowniku liczby pojedynczej i Dwa w jednymZadaniem każdej grupy jest napisanie jak największej liczby wyrazów, w których ukryty jest inny wyraz (np. grudzień, kwiecień, czekolada).11. Ukryte wyrazyZadaniem uczniów jest wymyślenie zdań, w których ukryte zostaną wyrazy, np.:Ala ma je żurawinę. 12. Faszerowany mostek Nauczyciel podaje słowo składające się z co najmniej ośmiu, a najwięcej z dwunastu liter. Słowo nie powinno zawierać rzadko występujących w języku polskim liter. Każdy z uczniów wypisuje to słowo na swojej kartce przy jej lewej krawędzi pionowo z góry w dół, a przy prawej krawędzi z dołu do góry. Litery po obu stronach są początkowymi i końcowymi literami nowych słów. Każdy z uczniów w określonym czasie wypisuje nowe słowa. Muszą one wraz z literami przy krawędziach tworzyć sensowne słowa. Każdy z uczniów odczytuje swoje słowa. Odczytywane słowa uczniowie porównują z wypisanymi przez siebie. Jeżeli odczytane słowo znajduje się na kartkach innych uczniów muszą je oni wykreślić. Ważne jest więc wypisywanie niepospolitych słów. Należy policzyć, u którego z uczniów pozostało najwięcej nie skreślonych słów. On otrzymuje tytuł zwycięzcy. Przykładowe wyrazy do wykorzystania: literatura, marmolada, kierowca, drogowskaz, malowidło, biblioteka, Układamy słowa Zadaniem uczniów jest tworzenie słów, w ten sposób aby nie dopuścić do ukończenia słów. Pierwszy z uczniów wymyśla jakieś słowo i zapisuje na kartce jego pierwszą literę. Drugi z uczniów musi znaleźć słowo rozpoczynające się od tej litery i nie wypowiadając go, dopisać drugą literę. Każdy z uczniów musi uważać, by po dopisaniu nowej litery nie powstało pełne słowo. Jeśli tak się stanie, otrzymuje on punkt karny i runda się kończy. 14. Harfa słowna Podajemy uczniom długie słowo. Wyznacza ono ramy naszego zadania. Słowo to zapisuje się na kartce, tak, aby w każdej kratce znajdowała się jedna litera. Na bazie tego słowa tworzymy nowe słowa. Wpisuje się je pionowo, wykorzystując pojedyncze litery słowa bazowego. Nowe słowa muszą mieć dokładnie taką długość, jaka wynika z kształtu harfy. Aby ułatwić sobie rozwiązywanie, wygodnie jest zaznaczyć sobie cienką linią kontur harfy. BLISKIE I ODLEGŁE SKOJARZENIA1. Jak najwięcej Uczniowie wspólnie podają jak największą ilość skojarzeń do podanego przez nauczyciela wyrazu. Jest to dobre ćwiczenie wprowadzające do zajęć lub przygotowujące do tworzenia krzyżówek, rebusów czy zagadek związanych, np. ze świętami Bożego Narodzenia. 2. Wyszukiwanie skojarzeń do podanych wyrazówZ listy uczeń losuje dwa wyrazy i szuka do nich skojarzeń, później skojarzeń wspólnych łączących te dwa wyrazy. Przykładowe wyrazy do wykorzystania:Makaron, długopis, róża, pomarańcza, kalkulator, szpilka, las, tęcza, pędzel, woda, droga, materiał, kartka, patyk, zeszyt, książka, klucz, nitka, buty, pisarz, torpeda, skarpetki, bank, fabryka, kowal, rower, ucho, dezodorant, zamek, czekolada, zasłona, klocki, dziecko, film, teatr, motyl, gruszka, pieszy, kolczyk, tygrys, kolej, żniwa, materac, Łańcuch skojarzeńDzieci siedzą w kręgu. Podajemy nazwę obiektu wyjściowego, np.: buty. Pierwsze dziecko podaje skojarzenie z obiektem wyjściowym, kolejne dziecko szuka skojarzenia do poprzedniego podanego przez kolegę, np.: but - wycieczka - plecak - ciężar – dźwig - budowa itd. kiedy wszystkie dzieci podadzą swoje skojarzenia zmieniamy obiekt ObrazkiUczniowie otrzymują dwa obrazki lub kliparty. Muszą wyszukać jak najwięcej skojarzeń łączących te WIERSZE I INNE HISTORIE...1. Znajdź tytułKażda grupa pisze historyjkę na dowolny temat, jednak przy jej układaniu należy wykorzystać jak największą liczbę tytułów książek/ filmów. Następnie przekazujemy drugiej grupie historyjki i jej zadaniem jest wyszukanie ukrytych List z wakacjiNauczyciel zapisuje na tablicy 10 dowolnych słów, mało związanych z tematem np. widelec, węgiel, grabie, żaba, oczy, krokodyl, cement, peruka, dentysta, skarpeta). Zadaniem każdej grupy jest napisanie listu z wakacji do rodziców (kolegi, cioci),z wykorzystaniem wszystkich podanych II Jeden z uczniów wyszukuje w gazecie 10 - 15 dowolnych słów z artykułów prasowych. Dobrym pomysłem jest także wykorzystanie kart z gry „Kalambury”. 3. Dwie literkiNauczyciel zapisuje na tablicy dwie dowolne litery. Zadaniem uczniów jest napisanie historyjki na dowolny temat, w której będą wykorzystane tylko wyrazy zaczynające się od podanych liter i to naprzemiennie(np. k, t- Koń Tomka Kowalskiego trochę kuleje.) Przy ćwiczeniu można korzystać ze Według schematuUkładanie zdań, np. trzy zdania bez użycia tych samych wyrazówk...b...n...w...r...c...i...u...b...f...g...j...n...d...ż...e... ł...i...k...a... Układanie wierszyka wg schematuT.....t.....t.....p.....Ś.....m.....b.....d.....Ś.....j.....d.....d.....M.....m.....m...k.....5. Połówkowy wierszNauczyciel wyjaśnia, że przygotował 4 - wersową zwrotkę wiersza Juliana Tuwima ,,Pan Maluśkiewicz i wieloryb". Zwrotka ta została podzielona połowę. Fragmenty tej zwrotki za otrzymują uczniowie. Nie zaglądają do kart sąsiadów. Zadaniem uczniów jest - nie znając dokładnie oryginalnej wersji autorskiej - stworzenie własnej, nowej wersji 4 - wersowego utworu./ Fragment wiersza jest inspiracją do napisania własnej, nowej wersji utworu./POŁÓWKIWziął łupinkę ... ... pod pachę,Zaraz do morza ... ... się popłynął ... ... do Gdynii do Warszawy ... ... jednej kartce uczestnicy piszą końcówki wersów zwrotki wiersza, na drugiej początki. Zadaniem jednej grupy jest rozpoczęcie wersów, a drugiej dokończenie. Ciekawe efekty można uzyskać łącząc napisane przez uczestników połówki wierszy. Prezentacja nowych utworów przez uczestników. Nauczyciel na zakończenie ćwiczenia odczytuje oryginalną wersję Sześć kartPrzygotuj sześć rodzajów kart w różnych kolorach z rysunkami lub klipartami:- I grupa – miejsce, np.: góry, rzeka, pole, morze, dom, zamek, miasto, pustynia- II grupa – warunki atmosferyczne, np.: burza, tęcza, śnieg, chmury, deszcz, słońce, - III grupa – rzeczy, np.: tort, rakieta, lustro, pika, statek, klucz, korale, buty, kareta,- IV grupa – postaci, np.: babcia, czarownik, bałwan, duch, rycerz, dziewczynka, niemowlę, - V grupa – zwierzęta, np.: kot, kura, koń, smok, motyl, wielbłąd, żaba, niedźwiedź, ryba,- VI grupa – czynności, np.: płacze, biega, śpi, je, zajmuje się zwierzętami, jedzie, karty wg kolorów przykrywając rysunki. Zadaniem uczniów będzie ułożenie opowiadania na podstawie wylosowanych kart. Można zaproponować jakiś motyw przewodni opowiadań, np. historie z morałem, z najbardziej zaskakującym zakończeniem, opowieści baśniowe, historii z użyciem jak największej ilości trudności ortograficznych lub też pozostawić uczniom większej liczbie uczniów można podzielić uczniów na grupy kilkuosobowe i ogłosić konkurs na najbardziej zaskakująca historię. 7. Podaruj bajkęW tej zabawie każda grupa pisze bajkę na jeden z pięciu tematów podanych przez nauczyciela, np.:1. Niebieska Dziurawe pantofelki Kapryśna Zaczarowany Mini IIUczniowie piszą bajkę na temat bezpośrednio związany z lekcją, np. odpadki, jezioro, urządzenia domowe, bajka matematyczna, bajka Książka kucharskaKażda grupa (uczeń) otrzymuje od nauczyciela przepis na ciasto, kisiel, krem, budyń itp. Zadaniem każdej grupy jest przekształcenie tego przepisu w ten sposób, aby powstał przepis na zdrowie, szczęście, radość, przyjaźń Imienne opowiadanieZadaniem każdego ucznia jest stworzenie opowiadania, którego kolejne zdania zaczynają się od liter, z których składa się jego Trzy emocjeUczniowie otrzymują kartki, na których napisane są słowa wyrażające trzy uczucia. Zadaniem ich jest stworzenie tytułu historyjki i opowieść, w której pojawia się najpierw pierwsza nazwa emocji, potem druga i trzecia ,np.:Zmartwienie - panika - ulgaLęk - zdziwienie - triumfPodniecenie - zmartwienie - przyjemność 11. Kreatywne pisanieDzielimy grupę na 4 - osobowe zespoły. Każdy z uczniów pisze na kartce (w rogu) wybrane słowo, zagina róg i oddaje koledze. Pozostali uczniowie z grupy postępują w ten sam sposób. Ze zgromadzonych słów wspólnie układają czterozdaniową historyjkę i nadają jej tytuł. 12. Opowiadanie z tytułów Uczniowie losują kilka tytułów wyciętych z gazet. Zadaniem ich jest napisanie opowiadania, bajki łączącego w sobie te tytuły. 13. Opowiadania Zadaniem uczniów jest napisanie opowiadania, bajki na podstawie otrzymanego lub wysłuchanego fragmentu historii, filmu lub opowiadania. Może być to początek historii albo fragment Inna perspektywa Zadaniem uczniów jest opowiedzenie historii jakiegoś przedmiotu, np. papieru, serwetki, pudełka zapałek, krzesła. ORYGINALNIE MYŚLĘ - WBREW STEREOTYPOM I by było gdyby? (Przewidywanie skutków paradoksalnych sytuacji)Uczniowie w grupach siadają przy stolikach. Nauczyciel podaje problem do rozwiązania: Co by było gdyby ludzie nie potrafili się śmiać? Uczniowie zapisują wszystkie swoje pomysły na arkuszach szarego papieru. Po zakończeniu grupy wieszają swoje prace na tablicy i odczytują swoje pomysły. Uczniowie wspólnie wybierają najważniejsze i najistotniejsze dla ludzi skutki braku śmiechu i dokonują uzasadnienia takiego wyboru. Podsumowanie: Jaki byłby świat bez uśmiechu? Czy dobrze byłoby nam żyć w takim świecie?Praca indywidualna: Uczniowie wypisują jak najwięcej wyrazów kojarzących się im ze słowem ŚMIECH. Po wykonaniu zadania odczytują swoje propozycje. Nad niektórymi można się nieco zatrzymać i porozmawiać o oryginalności skojarzenia. Zabawa z całą klasą: Jedno dziecko podaje wyraz związany z humorem, śmiechem. Wszyscy szukają do niego rymu. Przykłady zapisujemy na pomysły do wykorzystania:Co by było gdyby...- Rośliny rosły w Wszystkie martwe przedmioty Każdy człowiek rodził się obdarzony wiedzą absolwenta Zabrakło ropy Nie wynaleziono Wszystkie drzewa wad znanych przedmiotówUczniowie ustalają, jakie wady może mieć, np.: długopis, łóżko, książka. wad i zalet posiadania czegoś cennegoUczniowie ustalają jakie korzyści i problemy mogą mieć właściciele, np. pięknego i nowoczesnego samochodu codzienne - niecodzienneWymień jak najwięcej przykładów zastosowań takich przedmiotów jak: szklanka, butelka, piłka, patyk, papier, koło, spinacz biurowy, drewniana łyżka, patelnia3. Nie tu i nie terazJednym ze sposobów twórczego spoglądania na problem jest przeniesienie go w czasie i przestrzeni. Stawiając się w sytuacji Prasłowian lub krasnoludków zyskujemy odmienny punkt widzenia, wolny od aktualnej mody, przesądów lub uprzedzeń. Zadanie uczniów polega na tym, aby na jedno z 25 pytań odpowiedzieć w imieniu jednej z 25 społeczności. W tym celu uczniowie losują pytania oraz społeczności, przygotowują krótkie wystąpienia i prezentują je na forum Jak się wychowuje dzieci?2. Jak się ubierają dziewczęta?3. Jak się organizuje zabawy?4. Jak się traktuje starych ludzi?5. Jak się zdobywa wykształcenie?6. Jak się podróżuje?7. Jak się spędza zimowe wieczory8. Jak się zakłada rodzinę?9. Jak się zostaje żołnierzem?10. Jak się traktuje poetów?11. Jak się wybiera głowę państwa?12. Jak się podaje obiad?13. Jak się zawiera małżeństwa?14. Jak się spędza wakacje?15. Jak się przystraja pannę młodą?16. Kto wytwarza broń?17. Jak wygląda sklep?18. Jak się traktuje żonę?19. W jaki sposób pozdrawia się znajomego?20. Jak się adresuje listy?21. Jak karze się winnych?22. Jakie są ulubione zabawy dzieci?23. Jakie są ulubione bajki dzieci?24. Jaki jest ulubiony instrument muzyczny?25. Jak się nagradza bohaterów?Społeczności:a) Marsjanie po ich wylądowaniu na Ziemi w 2000 roku,b) Rosjanie za 20 lat,c) australijscy Aborygeni w XIX (19) wieku,d) Rzymianie za czasów Juliusza Cezara,e) Polacy za 50 lat,f) Amerykanie 200 lat temu,g) Japończycy w 2020 roku,h) Chińczycy w XVI wieku,i) ludzie na nie odkrytej jeszcze wyspie,j) nasi górale 100 lat temu,k) my za 20 lat,l) Hindusi dziś,ł) Egipcjanie 3000 lat temu, m) Homo sapiens 80 000 lat temu,n) polska szlachta w XVII wieku,o) Niemcy w roku 1939,p) Rosjanie roku 1917,q) Polanie w IX wiekur) Hiszpanie w XV wieku,s) Yeti w XX wieku,t) Francuzi w roku 1789,u) Polacy w roku 1950v) zielone ludziki UFO, teraz,w) greccy w okresie bitwy pod Maratonem (490 roku krasnoludki w XX Oryginalnie myślećWymyśl i krótko opisz:a) stół (ale bez nóg),b) podręcznik (ale bez papieru),c) drugą część przysłowia zaczynającego się od słów „Czego oczy nie widzą...” (ale nie może być ... tego sercu nie żal),d) ubranie szkolne (ale bez spodni, spódniczek, sukienek),e) sprzęt sportowy do ślizgania się po lodzie (ale nie łyżwy),f) poduszkę (ale nie z pierza, nie z gąbki, i nie pneumatyczną).5. Różne znakiZa pomocą prostych symboli graficznych przedstaw pojęcia wyrażone w formie można obrazkowo przedstawić pojęcie stary ?Jak można obrazkowo przedstawić pojęcie alpinizm ?Jak można obrazkowo przedstawić pojęcie miłość ?6. Nowe osiedleW pewnym mieście wybudowano nowoczesne, pięknie usytuowane osiedle mieszkaniowe. Osiedle to ma już swoją nazwę, nie nazwano jednak jeszcze placu, który znajduje się w jego centrum, ani ośmiu ulic, które zbiegają się tam promieniście. Władze miasta odrzuciły dotychczasowe propozycje jako mało oryginalne i nie spełniające podstawowego wymagania sformułowanego przez burmistrza następująco: Nazwy osiedla, placu i ulic mają być ze sobą logicznie uczniów jest wymyślenie wspólnie nazwy osiedla i nazw Jak to dobrze, że jest bezbarwnaRolę wody trudno przecenić. W życiu pojedynczego człowieka i całych społeczeństw woda to, np.:- możliwość gotowania różnych potraw,- niezbędny napój oraz środek higieny,- możliwość hodowania roślin i zwierząt,- nośnik ciepła w ogrzewaniu mieszkań,- środek napędowy, np. w elektrowniach wodnych,- możliwość ślizgania się na łyżwach, nartach, sankach, pływania kajakiem, uprawiania uczniów jest:- uzupełnienie przykładów co najmniej trzema dziedzinami wykorzystywania wody w życiu jednostki i całych napisanie odpowiedzi na pytanie: Jak wyglądałby nasz Świat, gdyby woda miała np. kolor ŁYKI rysowanieMateriały:- kartki,- miękkie ołówki,- gruby flamaster,- kredki dzieci, aby zamknęły oczy i przez chwilę rysowały ołówkiem dowolne, nieokreślone kształt – bazgroły. Kiedy dzieci otworzą oczy, ujrzą plątaninę kresek. Następnie prosimy je, aby obracając kartkę w różne strony, próbowały dostrzec w bazgrołach jakieś wyłaniające się kształty postaci, przedmiotu, zwierzęcia itp. Dobrze pokazać wszystkie rysunki pozostałym dzieciom i poprosić je o skojarzenia. Dalej pozostaje tylko pogrubić ołówkiem lub flamastrem wyobrażone kształty, dorysowując ewentualnie brakujące elementy i rysunek Początkowo dzieciom będzie trudno dostrzec jakieś ciekawe wyłaniające się elementy. Trzeba więc najpierw samemu pokazać na przykładach różnych prac, jakie skojarzenia można z nimi wiązać i jak ich szukać. Potem dzieci już same będą potrafiły podać mnóstwo skojarzeń do danego rysunku. Inne wersje ćwiczenia:- rysowanie lewą ręką,- rysowanie kredką trzymaną przez dwie osoby,- rysowanie flamastrem trzymanym w W co zaczarujesz swoją dłoń?Materiały:- kartki z bloku lub kolorowe kartki ksero,- nożyczki,- farby IProsimy dzieci, aby odrysowały swoje dłonie na kartce i wycięły je (dzieci młodsze mogą otrzymać wycięte dłonie). Następnie przykładamy jedną z wyciętych dłoni na kartce ksero i obracamy ją w różne strony ,,Do czego jest podobna dłoń?”, "Co wam przypomina ?” , "W co można ją zamienić?" (pytania otwarte – mające wiele poprawnych odpowiedzi). Teraz możemy już zaprosić dzieci do wykonania pracy plastycznej, proponując im, aby wymyśliły, w co zamienią swoją dłoń. Dzieci przyklejają dłoń na kartce w takim miejscu, aby mogły wyeksponować właściwy temat pracy, zamieniając dłonie w zwierzęta, teatrzyk IIDzieci mogą odbijać swoje dłonie, palce na wspólnym rysunku i dorysowywać powstałe skojarzenia. 3. Wyczarowane z jesiennych liściMateriały: - liście jesienne,- żelazko,- kolorowe kartki ksero lub białe kartki z bloku,- kredki pastele, - kalka maszynowa,- I: Przygotowujemy wcześniej kalkografie liści - na kartce z bloku układamy liść jesienny (lub kilka liści), na to kładziemy kalkę maszynową. Całość przykrywamy gazetą i prasujemy ciepłym żelazkiem. W zależności od długości prasowania i siły nacisku żelazka uzyskujemy różne efekty. Oglądamy z dziećmi powstałe portrety liści, obracając kartkę w różne strony. Prosimy je, aby pomyślały, co przypomina im kształt liścia. Dzieci podają dowolne pomysły - skojarzenia, po czym wybierają sobie jeden z portretów liściowych, który zamieniają w coś ciekawego, dorysowując i pogrubiając potrzebne kształty kredką pastelową. Wersja IIMateriały: -miękkie ołówki, -białe kartki ksero lub z bloku (ważne, aby były cienkie).Przystępujemy do kopiowania liści jesiennych (dekalkomania). Dzieci starsze same mogą kopiować liście, młodszym należy przygotować tą część pracy. Każdy otrzymuje kartkę papieru. Na tacy zgromadzonych jest wiele kształtów jesiennych liści. Dzieci wybierają dowolny listek i układając go pod kartką papieru żyłkami do góry, przez pocieranie ołówkiemkopiują liść na kartkę. Na całej kartce mogą skopiować jeden kształt liścia lub kilka. Następnie, tak jak w wersji I, przystępujemy do wymyślania skojarzeń związanych z liśćmi, pytając: „Jaką krainę można wyczarować z liści?”. Zwracamy również uwagę na kształt skopiowanych liści: „Jakie zwierzę lub postać przypominają?”, po czym prosimy dzieci o wyeksponowanie właściwego tematu pracy poprzez pogrubienie i dorysowanie elementów tym samym miękkim ołówkiem. 4. Gazetowe stworyMateriały:- gazety,- taśma lakiernicza lub klejąca dwustronnaWersja I Technika nie wymaga większych przygotowań ani nakładów materiałów. Wystarczy poprosić, aby dzieci przyniosły z domu stare gazety i zakupić taśmę do podklejania stworzonych kompozycji. Rozbudzamy ciekawość dziecka poprzez postawienie tematu – problemu, np. „Papierowy świat” lub „Jak zbudować przestrzennie papierowe miasto?” oraz kilku pytań otwartych: „Co można wyczarować z gazety?”, „W co można ją zmienić?”. I już możemy przystępować do pracy. Dzieci mogą pracować indywidualnie lub w małych grupkach, formując wspólną budowlę np. „Smoczą Jamę pod Wawelem”.Wersja IINajwięcej pracy wymaga etap wstępny, czyli przygotowanie papierowych patyków gazetowych. Możemy wykonać je sami lub zaprosić dzieci do wspólnych zabaw, podczas których wykonamy patyki. Ich wykonanie zaczniemy od położenia na stoliku lub podłodze gazety dużego formatu. Zaczynamy zwijać bardzo ciasno jeden z rogów gazety w rulon. Po zwinięciu oklejamy powstały patyk tak, aby nam się nie rozsunął. Następnie zachęcamy dzieci do tworzenia pomysłów: „Co można zbudować z patyków gazetowych?”. Początkowo dzieci mogą projektować budowle, układając patyki płasko na dywanie. Potem mogą dobrać się w grupy i projektować budowle przestrzenne z patyków gazetowych połączonych za pomocą taśmy klejącej. Projekty mogą być realizacją konkretnego tematu, jednak często bywa tak, że temat w trakcie konstruowania zmienia się wielokrotnie. Po skończonej pracy twórcy prezentują swoje pomysły. Mogą być one przedstawione w formie zagadki dla innych dzieci. Na końcu autorzy nadają tytuł swojej Patyki gazetowe muszą być bardzo mocno zwinięte - twarde. W przeciwnym razie budowle będą niestabilne. 5. Wyczarowane z szarej kartkiMateriały:- miękkie ołówki,- kartki z bloku,- gumki ołówkowe. Całą powierzchnię kartki zamalowujemy dokładnie miękkim ołówkiem. Następnie prosimy dzieci, aby pomyślały, co chcą wyczarować z szarej kartki. Za pomocą gumki ołówkowej (wycieranie powierzchni kartki) odkrywają właściwy temat pracy. Jeżeli dziecko zmieni koncepcję wykonania tematu, ma możliwość ponownego pokrycia powierzchni kartki ołówkiem i wykonania pracy od początku. 6. Rekonstrukcja rysunkówMateriały:- kartki z bloku,- rysunki (kliparty z komputera, fragmenty bliżej nieokreślonych rysunków, nadpalone rysunki przypięte do kartki),- klej,- karby plakatowe,- dziecku obrazek o bliżej nieokreślonej treści, mówiąc, że malarz nie dokończył swojej pracy. Prosimy, aby dzieci podały swoje skojarzenia. Każde dziecko ma możliwość wyboru jednego z rysunków lub przekazujemy dzieciom takie same kliparty (wówczas możemy ukazać wielość rozwiązań danego tematu). Na bazie rysunku dziecko domalowuje wyobrażone skojarzenia. Ważne: dobieramy takie rysunki, które nie sugerują jednoznacznie sposobu rozwiązania tematu, lecz pobudzają Dopełnianie formMateriały:- kartki,- kolorowe skrawki papieru,- dzieciom skrawki kolorowego papieru oraz kartkę w kontrastowym kolorze. Każdy z uczniów wybiera kilka skrawków papieru i nakleja je w dowolny sposób na kartce. Prosimy, aby dokładnie przyjrzały się naklejonym elementom i zastanowiły się, czy czegoś im nie przypominają. Mogą dowolnie obracać kartkę. Następnie prosimy, aby dzieci dorysowały potrzebne elementy do tego tak, aby powstała praca. Na zakończenie uczniowie nadają tytuł swojej pracy. 8. Wyczarowane z plamy barwnejMateriały:- tusz czarny lub kolorowy,- kartki z bloku,- flamastry,- plastikowe słomki do napojów/Wersja I Praca obejmuje dwa etapy: wykonanie barwnej plamy oraz dorysowanie do niej skojarzeń. Plamę można wykonać przez położenie na kartce kilku kropel tuszu i rozdmuchanie go przy pomocy słomki w różne strony. Kiedy prace wyschną, oglądamy je obracając w różne strony. Każde z dzieci dorysowuje flamastrem potrzebne elementy, pogrubia linie eksponując w ten sposób temat IIKartkę składamy na połowę. Jedną część nakrapiamy tuszem i przykrywamy drugą częścią kartki. Po rozłożeniu uzyskamy dwie identyczne plamy, do których dorysowujemy skojarzenia. Dzieci mogą stworzyć dwa różne rysunki lub połączyć obie plamy w IIITusz możemy rozlać na górnej powierzchni kartki i przechylając kartkę w dół, utworzyć różnego rodzaju zacieki, które wykorzystamy do tworzenia dowolnych Podwójne kompozycje Materiały:- wielokolorowe flamastry o różnej grubości,- dzieciom, aby rysowały dwoma flamastrami naraz, trzymając je jednocześnie w jednej ręce. Na kratce pojawiają się podwójne rysunki i zachodzące na siebie linie. Dzieci mogą też rysować jednocześnie dwoma rękami (w każdej jeden flamaster), symetrycznie lub w dowolnym kierunku. Prosimy dzieci o pokolorowanie każdej wyodrębnionej powierzchni flamastrem lub wykonanie grafiki - zamalowanie powierzchni w kółka, kreski, kropki, II Dzieci mogą tworzyć na powstałych powierzchniach pracę dotyczącą jednego tematu, np. drogi, las, morze Kolaż gazetowyMateriały:- kolorowa makulatura,- kartki,- nożyczki,- klej,- oglądają kolorowe czasopisma i wybierają ciekawe ilustracje, które mogą stanowić fragmenty kolażu. Kolaż można tworzyć dowolnie lub na określony temat. Można również wybrać jedną ilustrację stanowiącą podstawę tematyczną kolażu. Następnie ze sterty wycinków losowo wybrać kilka innych ilustracji, z których dziecko ma wykonać kompozycję, używając wszystkich wylosowanych wycinków. Brakujące elementy można dorysować kredkami. 11. Nakładane obrazyMateriały:- kolorowa makulatura,- klej,- nożyczki,- kartki. Każde dziecko zaczyna pracę od wycięcia kształtu głowy - ludzkiej lub zwierzęcej z czasopisma. Następnie, nadal korzystając z czasopism, wybiera inne elementy nadające się do naklejenia na wybraną formę w miejsce oczu, uszu, włosów. 12. FotomontażMateriały:- makulatura,- klej,- nożyczki,- z makulatury ciekawe fotografie zwierząt, roślin, ludzi, a następnie rozkładamy je na stoliku i przeglądamy, zastanawiając się, które elementy z poszczególnych zdjęć wykorzystamy do stworzenia naszego fotomontażu (np. głowa zwierzęcia, tułów człowieka, nogi stołu). Obmyślamy scenkę bajkową dla nowo powstałego bohatera i dorysowujemy brakujące elementy W co zmienić kształt? Materiały:- kartki z narysowanymi kółkami(lub innymi jednakowymi figurami),- kredki lub flamastry. Każde dziecko otrzymuje kartkę z narysowanymi kółkami o średnicy około 5 cm. Prosimy o zaprojektowanie pracy z wykorzystaniem narysowanych elementów. Każde kółko może być zamienione w coś innego. Dalszym etapem myślenia twórczego będzie projektowanie obrazu z wykorzystaniem kółek realizującego jeden temat, np. „Samochód”. 14. Metafora wizualnaMateriały:- obrazki lub kliparty,- kartki,- kredki lub farby. Przygotowujemy obrazki różnych obiektów. Każde dziecko losuje dwa obrazki. Nazywamy je głośno, np. ptak, samochód. Następnie zachęcamy, aby z tych obiektów stworzyć jedna, nowa rzecz, jakiej nie ma w rzeczywistości. Z ptaka i samochodu powstanie „samochodoptak” lub „ptakosamochód”. Następnie każdy z uczniów przedstawia swoje wyobrażenie w formie W co zamienić psa? Materiały:- kartki,- kredki,- kolorowy papier,- klej,- ołówek. Uczniowie rysują w dowolnym miejscu kartki kontur wybranego przez siebie zwierzęcia. Następnie poprzez dorysowywanie kredkami, doklejanie kolorowego papieru lub zastosowanie innych technik plastycznych zamieniają je w zwierzę, którego nie Kreska i słowoMateriały:- kartka,- kredki,- dobierają się w pary. Zadaniem każdej pary jest wykonanie rysunku przedstawiającego jakieś wydarzenie odbywające się w miejscu zasugerowanym przez nauczyciela. Dla każdej pary jest to inne miejsce - informuje o tym napis w górnym rogu kartonu (np.: W przestrzeni kosmicznej, W głębinach morskich, Gdzieś w Europie,W Królestwie Pszczół, W Polsce, W Republice Krasnali, We wrocławskim ZOO). Rysunki są tworzone przez partnerów jednocześnie, ale bez porozumiewania się. Nie wolno używać podczas rysowania żadnych słów. Po ukończeniu rysunki umieszczamy obok siebie, tak aby wszyscy zapoznali się z wykonanymi pracami. Następnie każda para opowiada krótko, co „zdarzyło” się na ich rysunku, starając się stworzyć ciekawą, sensowną zakończenie cała klasa tworzy jedną, wielką opowieść, biorąc za jej podstawę treści poszczególnych rysunków. Zadaniem całej klasy jest ułożenie oryginalnej, spójnej opowieści. 17. Co słychać w Guzikowie?Materiały:- farby,- pędzle,- guziki,- klej,- kartki. Uczniowie wybierają kilka guzików i przyklejają je do kartki. Po przymocowaniu guzików domalowują farbą linie i plamy, które wraz z guzikami tworzą określoną całość. Każdy uczniów nadaje swojej pracy tytuł i przyklejają na brystol lub tekturę i w ten sposób je oprawiają. 18. Dziwne plamy Materiały:- farby plakatowe,- pędzle,- folie przeźroczyste,- kartki,- nakładają na folię grubą warstwę farby i malują barwne plamy w różnych kolorach i nieokreślonych kształtach. Następnie przykładają do folii kartkę i przyciskają lekko do nałożonej farby. Na koniec odwracają powstałą kompozycję – plamy rozleją się między folią a kartonem i stworzą ciekawe zestawienia kolorystyczne. Zadaniem uczniów jest wyobrażenie sobie, co powstało w ich kompozycji i określenie tematu pracy. Na zakończenie dorysowują markerem brakujące elementy. 19. Portret Materiały:- kartki,- kredki pastelowe,- wiersz Anetty Dobrakowskiej pt. „Portret”.Uczniowie wysłuchują wiersza przeczytanego przez ciągle o go namalujecie?Twarz mam trochę nietypową,garderobę mnie widzi - ten się śmieje!To z sympatii - mam nadzieję!To, co noszę na swej głowieprzypomina ciut uwielbiam kapelusze,toczki, czapki, bierzcie kredki, karton,namalujcie mnie, bo uczniów jest narysowanie postaci z wiersza według własnych wyobrażeń. Po zakończeniu pracy uczniowie prezentują swoje pomysły i opisują wygląd bohatera wiersza. 20. Tajemniczy stwór Materiały: - mazaki, - kartki Nauczyciel prosi, by uczestnicy zajęć przygotowali kartki i mazaki. Nauczyciel mówi: A teraz bierzemy jeden mazak do ręki i rysujemy na kartce jakąkolwiek linię krzywą, jaka nam tylko przyjdzie na myśl. Następnie bierzemy drugi mazak i nim wykonujemy inną dowolną linię. Na wszystkie pytania o to, jaka to ma być linia, odpowiada: „Jaka ci przyjdzie na myśl". Na koniec tego etapu nauczyciel mówi: „A teraz ostatnim mazakiem rysujemy ostatnią linię, ale tak, aby utworzyć, wykorzystując wszystkie pozostałe - jakieś nieistniejące zwierzę, wymyślone przez was. Mamy po prostu z tych trzech kolorowych linii stworzyć dziwnego stwora”. Kiedy już wszyscy uczestnicy narysują swojego wymyślonego stwora, nauczyciel zachęca, by wymyślić:Nazwę dla stwora - może być również jakim środowisku żyje: wodnym, wodno - lądowym, w powietrzu, w /na/ ziemi, a może w mieszanym?Czym się odżywia?Jakiego rodzaju dźwięki wydaje?Jakiej jest wielkości?Czy ma futro, pióra czy łuski?Czy odznacza się jakimiś szczególnymi zdolnościami?Jakie ma trzy podstawowe cechy charakteru / uosobienia /, czy jest sympatyczny, miły czy raczej agresywny i groźny dla człowieka? Jaki jest?Np. NUDZIARZ KRÓTKONOGI PLAŻOWYŻyje w środowisku wodnym, w godzinach 8-20, potem w środowisku stare puszki po konserwach i butelki zostawione na plażach. Jest jak sama nazwa wskazuje znudzony, powolny, ciągle senny, ale miły dla ludzi. Uczestnicy zajęć prezentują swoje wymyślone stwory. Na koniec organizujemy wystawkę Cały ja Materiały: - kartki, - kredki, - długopisyUczniowie piszą w pionie na kartce swoje imię i nazwisko. Do każdej litery dobierają cechy charakteru, zainteresowania, które ich określają. Wspólnie omawiamy te prace. Później uczniowie na bazie zgromadzonych cech tworzą pracę plastyczną będącą ich Dziwna podróż Materiały:- karki,- ołówki,- wykonania pracy wykorzystujemy linie łamane narysowane na tylu kartonach ilu jest uczestników - lub na długiej złączonej kartce. Uczniowie rysują wszystko to, co chcieliby zobaczyć podczas podróży. Na zakończenie łączą ze sobą wszystkie prace tak, aby powstała wspólna trasa podróży23. KonstelacjeMateriały:- kartki,- ołówki,- rysują określoną liczbę kropek na kartce w dowolnym ułożeniu. Zadaniem uczniów jest połączyć te kropki, w ten sposób, aby powstały konstelacje gwiazd, którym później trzeba jeszcze nadać Różne tematyUczniowie rysują do tematu podanego przez nauczyciela. Przykładowe tematy: co śni się słonku, tańczące domy, drzewo, które zamiast gałęzi ma ręce, zamek z muszli, smutek, radość, zimno, ciepło, tęczowy kot, kredki, które były wężami, rośliny rosnące w nieskończoność, martwe przedmioty Łączenie punktówMateriały:- kartki,- z uczniów zaznacza na swojej kartce dwanaście punktów w dowolnym układzie. Następnie uczniowie wymieniają się kartkami. Ustalamy, jaki rodzaj rysunków ma powstać, np. sprzęty kuchenne, twarz, samochód, drzewo, wspomnienie z wakacji. Zadaniem każdego z uczniów jest połączenie ze sobą punktów w jeden rysunek. Punkty nie muszą koniecznie wypaść w załamanych liniach, mogą też stanowić część linii, która przez nie przechodzi, lub określony szczegół, np.: oko. Wersja I: możemy pozostawić dzieciom swobodę w temacie pracy. Można później porównać różnorodność rozwiązań prac z tych samych punktów. Literatura: zajęcia świetlicowe i kółka zainteresowań. Pod red. Małgorzaty Pomianowskiej. Wydawnictwo Dr Josef Raabe. Warszawa Lucyna, Pomysły na nagłe zastępstwa. „Biblioteka w Szkole” 2005 nr Heidemarie, 170 gier i zabaw w domu i w podróży. Wydawnictwo Św. Antoniego, Wrocław - Miliszkiewicz Mariola, Pankowska Dorota, Polubić szkołę. Warszawa 1998 Mariola, Techniki plastyczne rozwijające wyobraźnię. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków Nowak, Ćwiczenia i zabawy rozwijające myślenie twórcze. Edward, Trening twórczości. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków Hanna, Twórcze myślenie jako metoda aktywizująca uczniów. i przygoda - lekcje twórczości. Część 1. WSiP Warszawa Jolanta, Grupa bawi się i pracuje. Wrocław 2000 Herbert, Ołówkiem po papierze. Klub dla Ciebie, twórczego myślenia w przedszkolu. Edukacji Teatralnej - teatr dziecięcy. Wydawnictwo Europa, Wrocław 2004
.
  • 5unc9tqbff.pages.dev/544
  • 5unc9tqbff.pages.dev/638
  • 5unc9tqbff.pages.dev/301
  • 5unc9tqbff.pages.dev/206
  • 5unc9tqbff.pages.dev/874
  • 5unc9tqbff.pages.dev/889
  • 5unc9tqbff.pages.dev/468
  • 5unc9tqbff.pages.dev/628
  • 5unc9tqbff.pages.dev/49
  • 5unc9tqbff.pages.dev/439
  • 5unc9tqbff.pages.dev/14
  • 5unc9tqbff.pages.dev/626
  • 5unc9tqbff.pages.dev/436
  • 5unc9tqbff.pages.dev/836
  • 5unc9tqbff.pages.dev/203

    • ciekawe pomysły na lekcje matematyki